Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015
καλημέρα
αν κάνω λάθη μόνον εσύ μπορείς να τα δείς
αν εσύ κάνεις λάθη μόνον εγώ μπορώ να τα αγαπήσω.
κάνουμε λάθη κυνηγώντας την ομορφιά
τα αγαπάμε σαν παιδιά μας,
δεν ντρεπόμαστε γι αυτά,
ό,τι ζεί λαθεύει,
πασχίζοντας να βρεί διόδους
πέρα από αυτούς που του μάθαν οι άλλοι.
όμως, αν την μαγεία του λάθους δεν την αποκαλύπτουμε
τότε το λάθος σήπεται και βρωμίζει.
βρωμίζει χειρότερα από τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας
χειρότερα από πόθους ανομολόγητους
και από τα κρυμμένα μας μυστικά.
τα λάθη μας είναι οι τροχειοδείκτες της ζωής μας
ο φωτεινός χάρτης της διαδρομής μας,
τα κόκκινα αστέρια στον άπειρο ουρανό
που και νεκρά ακόμη στολίζουν το στερέωμα.
κάθε πρωϊ που ξαναρχίζει είναι όμορφο
σαν κοιτάμε τον ουρανό με τα λάθη μας.
καλημέρα.
υγ. και η γραφή αυτή ίσως νάναι ένα ακόμη λάθος.
Μόνον εσύ μπορείς να το δείς.
Μόνον εσύ μπορείς να το αγαπήσεις.
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015
κάποτε να ζήσουμε
κάποτε,
ας καταλαγιάσει ο θυμός
κι ας φύγει το δείλιασμα
για νάβρει δικαίωση
η αθωότητα που φωλιάζει βαθειά μέσα μας.
ότι γένηκε καλώς γένηκε,
αν πιστέψουμε μ' όλο μας το είναι
πως τίποτα τον όρκο μας δεν μόλυνε
το χρειαζόμαστε αυτό για να πορευτούμε.
σ' αγαπώ
έχουμε ανάγκη τη λαλιά του κάθε μας στιγμή
όπου κι αν είμαστε, όπου και αν στεκόμαστε
δεν ξέρω πως, ας το βρούμε.
κάποτε να ζήσουμε λαχταρώ
τον βράχο να κυλίσουμε, αρκεί.
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015
πρόσκληση
μόνο σαν ξέρω
πως το ποτάμι είν' ορμητικό
κι η αγκαλιά σου απέραντη
θάβρω μια σανίδα να πιαστώ,
σαν τα φτερά μου ρωτήσω
στ' αστέρια αν με ταξιδέψουν
και τα μάτια σου μου πούν
πως στη λευκότητα του γιασεμιού
-π' αστράφτει στη σκοτεινιά της νύχτας-
αναπαύονται.
τότε θάβρω μια σανίδα να πιαστώ
μαζί να ταξιδέψουμε.
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015
Κυριακή 16 Αυγούστου 2015
εσύ κι εγώ
Παράπονο
Βαριά βραχιόλια οι λύπες
Πώς μ' αγαπάς δεν είπες
Το 'χω παράπονο, μάνα μου, στόμα μου
Κι ας πέθαινε το σώμα μου
Σου στέλνω μ' ένα γράμμα
Του φεγγαριού τη λάμα
Πάρ' τη και χτύπα με, μάνα μου, τρέλα μου
Κι αν κλαίει η ψυχή σου γέλα μου
Ξενιτιά
Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές
Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές
Την καρδιά μου, αχ φωτιά μου, όποιος δει
Να του πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί
Ξενιτιά μου, ερωτά μου, φως κι αυγή
Πριν ραγίσει απ' τον σεβντά μου όλη η γη
Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις
Με ποιο κρασί, μεθάει τα μάτια του πες
Κι ας ξέρω
πως ό,τι αγαπάς,
επιστρέφει..
Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015
σκιά
μα δεν τολμώ να μου μιλήσεις
για το όχι που θα πείς φοβάμαι
κι γίνομαι η σκιά που μεγαλώνει
κι απλώνομαι παντού καθώς ο ήλιος γέρνει,
μέχρι το κρεβάτι μας να φθάσω,
μην τ' αρνηθείς,
τα χνάρια μας κοίτα να σωθούν
για να γίνουμε αυτό που είμαστε
και της ψυχής μας οι ορίζοντες
στο χρώμα του έρωτά μας να ντυθούν,
Αγάπη μου.
Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015
πώς;
πως ν' αποδιώξω από το μυαλό
πως το φευγιό που μούταξες
δεν ήταν παντοτεινό.
πάνω που χαράζει-Αυτή τη Μέρα-
βαριά τα βλέφαρα από την αναμονή
-να φτιάξω δυό τσιγάρα και να σκεφτώ-
αν άσκοπα περιηγήθηκα στα χρόνια της αγωνίας μου
αν άσκοπα τα Γιατί
αν άσκοποι κι οι φόβοι μας
πως τάχα μια δύναμη που κρύβεται μέσα μας
ποδοπατά τα χνάρια που κάποτε αφήναμε στην άμμο.
θα φτιάξω κι' άλλα τσιγάρα
δίνοντας χρόνο στην αναμονή
για να μου ξηγήσει το
ΕΣΥ,
που μόνο ρούχο που ποθώ να σε τυλίξω
είναι εκείνο της Αλήθειας
το δυσκολοϋφασμένο,
το κρυστάλλινο.
Δεν το αντέχω να σε χάσω σε κανένα θάμπος.
Ακόμα κι αν αυτό εσήμαινε να σ' αποχωριστώ.
έτσι κι' αυτή η μέρα θα καμωθεί πως θα ξεγελασθεί
κι εγώ σε ανυποψίαστες διαδρομές θα περιπλανηθώ για να πιστέψω,
πως δεν αρκεί ο θάνατος να μιλήσει για την Αλήθεια.
μα το Μαζί για να φωτίσει τις ζωές Μας.
Γιατί δίχως να έχω να πω τίποτε άλλο,
Σ' αγαπώ.
Μονάχα αυτό.
Αρκεί.
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015
μ' έμαθε η νύχτα
δυό μέρες πριν
τον απο-χωρισμό μας
που ποτίστηκε με δάκρυ
Δεν έγινε μπορετό να βρεθούμε από τότε
κι έτσι προτίμησα-με να τ’ αποφύγουμε.
προτιμήσα-με
να κρατήσουμε το φιλί της τελευταίας βραδιάς,
παρά ένα αναγκαστικά τυπικό.
φτωχύναμε είχαμε πεί λίγες ώρες πριν
μα τώρα λέω πως πλουτίσαμε
κρατώντας τη ζωή μας για εμάς.
Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015
τί να πώ ...
...όταν τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
και το χέρι διστάζει ν' απλωθεί
στο φέγγος το απόκρυφο.
δανείζομαι το χρόνο του χθες
και την υπόσχεση του αύριο
κι αφουγκράζομαι την ψυχή μου
το σ' αγαπώ είναι πολύ μικρό να λέει
για να χωρέσει όλα μας τα όνειρα.
(τόσο φτωχές οι λέξεις
γιατί η ύλη αδράνησε).
και σαν έτοιμος από καιρό κι από αιώνες
λαχταρώ το σμίξιμο
το παντοτεινό
Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015
δεν θα φύγω ποτέ
Κοιτώ με δέος
Αυτό που ταίριαξε τις ανάσες μας
και σαν πεταλούδα φτερουγάει ανάλαφρα στο γύρω μας.
Και πότε πότε μας χαϊδεύει με τα βελούδινα φτερά του,
ίσα για να ξυπνήσει τον Πόθο μας γι' αυτό.
Λες και το Μαζί να είναι Σύμπαν μες στο σύμπαν.
Λες κι η αλήθεια που τρυγάει το κορμί και την ψυχή μας
μια στο Ποτέ να χάνεται
και μια στο Πάντα να ανασταίνεται
να υφαίνει με τις κλωστές τις ύπαρξής
εκείνο το
σ' αγαπώ
το από -κοσμο
δεν θα φύγω ποτέ από τη γη
που τα λόγια τούτα στέριωσαν κάτω από τα πόδια μας.
Τρίτη 14 Ιουλίου 2015
Κυριακή 12 Ιουλίου 2015
θυμήσου
έφυγες
για νάχει ο πόθος νοστιμιά
και ρίζωμα η Αγάπη,
μα και τα δυό
στο φόβο και στο δείλιασμα,
σκοτείνιασαν αντάμα.
σήκω,
περνάει ο θάνατος
κι' άδικα μας γυρεύει.
Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015
γι' αυτό
δεν είν' ο πόθος που μας κατέχει
αλλά η αναμονή του μετά,
να μ' έχεις, να σ' έχω
να σε κρατώ, να με κρατάς
κάθε στιγμή,
και για πάντα
γι' αυτό μου λείπεις
Κυριακή 21 Ιουνίου 2015
απλά
ένα φιλί
μια αγκαλιά
ο κόσμος μου εσύ
ο κόσμος σου εγώ.
και τ' αγνάντεμα
στον ορίζοντα της ψυχής μας
κεί που τα τσακίσματα κάνουν τις σκιές
και μ' ένα χάδι γίνονται
τσακίσματα στου έρωτα το σεντόνι.
άχνα ιερή
νάρθει η στιγμή
να μην αργήσει,
άχνα για Ζωή.
χάδι
αγκαλιά
λαχτάρα παντοτινή
Σάββατο 20 Ιουνίου 2015
θα ήταν..
... μέρα ετούτη
γιομάτη χρώματα φρεσκοανακατεμένα
σχήματα πρωτοχάραγακαι νιούτσικα,
ολόφρεσκα χαμόγελα
σκαρούδια του Έρωτα ετούτου.
20.6.2012
όμως,
ό,τι με πληγώνει είναι αυτό που δεν ρωτάς
γιατί ο χρόνος χάνεται
και πως στης νύχτας το σκοτάδι
αποζητώ με μιαν αφή να ζωντανέψεις.
Σάββατο 13 Ιουνίου 2015
μνήμες
Σ' αγαπώ
δεν αντέχω να μη το ξαναγράψω
και δεν αντέχω να μην ελπίζω
πως και σύ μ' Αγαπάς
Ναι,
το ψιθυρίζω κάθε μου στιγμή.
σε Νοσταλγώ
σε Περιμένω
σε Λατρεύω
σε Ποθώ
σ' Αγαπώ
από Πάντα
για Πάντα....
Σάββατο 6 Ιουνίου 2015
σαν σήμερα
"νοιώθω τη σκέψη σου να με αγγίζει"
Σ' αγαπώ με τη γλώσσα του πουλιού τ' αηδονιού
και μετάφραστα μ' όσα στο θαμπό μου το νου
Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου
Σ' αγαπώ μ' όλα τ' άστρα του βαθιού μ' ουρανού
στήσου αγάπη μου πλάστρα στο θαμπό μου το νου
Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου"
(Κ. Παλαμάς)
Σάββατο 30 Μαΐου 2015
Αγάπη
Αγάπη
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα.
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν
ότιδεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Κώστας Καρυωτάκης
Πέμπτη 21 Μαΐου 2015
Δευτέρα 18 Μαΐου 2015
επέτειος
σαν σήμερα
18 του Μάη
πετάξαμε πάνω απ' την πόλη,
πετάξαμε πάνω απ' την πόλη,
τα κορμιά μας ενώθηκαν
το σώμα σου μπήκε στο δικό μου
και στο δικό σου
η παντοτεινή μου αγάπη
και ο έρωτας
ο παλαιότατος των όλων καιρών.
γεύθηκα τη σάρκα σου
και σύ τη δική μου
και της αποδοχής μας τα κύτταρα
φυλαχτό,
σαν το σεντόνι μας
όπου κείται η μαρτυρία της σε σώμα ένα ύπαρξής μας.
επέτειος, επέτειοι
κάθε μέρα μια
(τρία χρόνια τώρα)
πόνου και χαράς
στέρησης και επαιτείας.
μια αν μούλεγες να διαλέξω μια
θα διάλεγα αυτήν
που με σύγκορμη αγαλλίαση
σου είπα Σ' Αγαπώ.
γαι νάναι η επέτειος
όλων μας των ημερών.
Πέμπτη 14 Μαΐου 2015
τοίμασε ξανά το ταξίδι
δυό λέξεις είπες
κι' έγινε χείμαρρος η χαρά
και στέρεψε από τη γη η λύπη.
μετά για καιρό μιλούσες για θάνατο και εννοούσες Ζωή. μιλούσες για αποχωρισμό και εννοούσες σμίξιμο που θα όριζε ποιά ζωή θα παραμέριζε για πάντα τον θάνατο. κι αναρωτιόμουν πως ό,τι πολύτιμο μπορούμε να έχουμε είναι αυτό,
κάποιον ν' αγαπάς
κάποιος να σ' αγαπάει
και μείναν οι όρκοι αδιάφθοροι, τα ποτάμια μας αμόλυντα και η βάρκα σκαρί από βράχου ψυχή ν' αρμενίζει στη δίνη του πελάγους, δειλά μα άφοβα γιατί ήξερες
κάποιον αγαπάς
τοίμασε ξανά το ταξίδι
γέρνει ο καιρός μπροστά μας
κάποιος σ' αγαπάει
ζαλώσου την ψυχή σου, ντύσου με το πιο όμορφο φουστάνι, κείνο το ποροκαλί που σε πρωταντίκρυσε η άνοιξη, κι εγώ με τα μάτια της σε λάτρεψα, πάρε τον δρόμο τον χιλιοδιαβασμένο κι έλα ν΄ανταμωθούμε καθώς το πρωϊνό θ' αποδροσίζει και ο ήλιος θα υπόσχεται αιώνιο φώς και μια παντοτινά ζεστή αγκαλιά, χωρίς η ντροπή να τρεμοπαίζει στα βλέφαρα, χωρίς ο φόβος να ταλανίζει τις λέξεις.
και ξανά οι λέξεις Μας
από ένα στόμα,
ένα νού,
και μια ψυχή,
Σ' Αγαπώ
ν' αφεθεί η σκέψη στα επιούσια και ο πόθος στα αιώνια, να διατηρήσει τη σάρκα ζωντανή, χθες σήμερα αύριο, πάντα και σμιγμένη στο ένα που μας υποσχέθηκαν θεοί και δαίμονες, εξεγερμένοι και ποιητές, και μερικοί το έκαναν έργο για να έχουν λόγο και αιτία οι προτομές τους δεξιά κι αριστερά του δρόμου που θα διαβείς για νάρθεις, που θα διαβούμε μαζί για να φύγουμε για κει που τα σύνορα των οριζόντων σχηματίζουν μια καλύβη, ολόφωτη από έρωτα κι όπου ποτέ η γλυσίνα δεν χαρίζει τα άνθη της στο θάνατο και η αθανασία απαγγέλει κάθε γλώσσα ξένη ως πριν, κάθε γλώσσα του σώματος και της ψυχής, του νού και των όντων που κάτω από το βάρος των αστεριών θα ζητούν όλο και περισσότερη αγάπη.
τρείς λέξεις,
αρκετές για να ζωγραφίσουν τον έρωτά μας
θέλεις; θέλω πάντα
καλή μου,
δυό λέξεις μόνο αρκούν
Σ' Αγαπώ
υγ. 12 Μάη του 2012
23.05, όπως ακριβώς τρία χρόνια πριν
η μόνη μου αλήθεια
και η παντοτεινή
υγ. 12 Μάη του 2012
23.05, όπως ακριβώς τρία χρόνια πριν
Σάββατο 4 Απριλίου 2015
φοβάμαι
...να γράψω μια καλημέρα
να στείλλω μιαν ευχή.
γιατί φοβάμαι
πως δεν θα φθάσει ποτέ.
και θα με κάνει να πιστέψω
πως ο των απείρων χείριστος
στα μάτια σου θα είμαι.
όπως εσύ σ' αγαπώ
όπως εγώ μ' αγαπάς.
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015
Κυριακή 1 Μαρτίου 2015
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015
θ-ελ-ω
να μη χαθεί και τούτη η άνοιξη
κιότεψε η αρμύρα των κορμιών
ποτίζοντας τα μάτια μας.
μ' όλα θολά τριγύρω μας
το δρόμο μας χάσαμε.
"να μη χαθεί και τούτη η άνοιξη"
αντίλαλος να γενεί και ως εδώ να φτάσει
ανάλαφρη τότε η περπατησιά
και στο κατώφλι σου θα ελ-θ-ω
μ' ένα λουλούδι ταπεινό
να σου μαρτυρήσει πως
κείνος ο αιώνιος όρκος σου
δικός μας ήταν.
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015
οι κερασιές ν' ανθίσουν εφέτος
χάνουμε στιγμές
που τη ζωή λιγοστεύουν
και η απουσία βαρειά σκια πάνω της
δος μου ένα χέρι
πάρε το δικό μου
όσο η φλόγα τ' αγκαλιάζει
ξεθωριασμένη η αγάπη
χωρίς να μπορεί το χέρι
να σηκώσει τ' ανάχρια
χωρίς η αναπνοή να μη ζεσταίνει
χωρίς το κορμί να μην αφουγκράζεται
του άλλου κορμιού την ανάσα.
ξεθωριασμένη
χωρίς σπονδές στον έρωτα.
γι αυτό σου λέω ψυχή μου
λίγη βιάση
να σταλίσει ο καιρός που χάνεται
για να μας θωρώ
δυνατούς στον άνεμο,
δυνατούς στο φόβο μας.
καμμιά ταραχή ας μην ακουμπήσει στα λόγια μας
παρά μόνο στα κορμιά μας
όταν εκείνη τη στιγμή θα σμίγουν για πάντα,
Αγάπη μου.
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015
η πλάνη
νάν' ετούτη άραγε
που με το φόβο συντροφιά
μας σέρνει στ' απάτητα του νού
στα σωθικά της τρέλλας ;
ή μη το χέρι αλλουνού
π' απλώθηκε σιμά μας
στολίζοντας με κείνο το "από"
στολίζοντας με κείνο το "από"
του χωρισμού το στέρνο ;
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015
γιατί ;
τον δρόμο που μούδειξες να πορευτώ
μόνος μου δεν ήθελα να τον διανύσω
φοβόμουν το χωρισμό π' αντάμωσα.
κι ας ήξερα καλά πως θα σ' αγαπούσα για πάντα
και πως τους όρκους μου ποτέ δεν θ' απατούσα.
και θα το φωνάζω ξανά
αυτό να μαρτυρήσει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)