...όταν τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
και το χέρι διστάζει ν' απλωθεί
στο φέγγος το απόκρυφο.
δανείζομαι το χρόνο του χθες
και την υπόσχεση του αύριο
κι αφουγκράζομαι την ψυχή μου
το σ' αγαπώ είναι πολύ μικρό να λέει
για να χωρέσει όλα μας τα όνειρα.
(τόσο φτωχές οι λέξεις
γιατί η ύλη αδράνησε).
και σαν έτοιμος από καιρό κι από αιώνες
λαχταρώ το σμίξιμο
το παντοτεινό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.