Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2023

μκροί παρακείμενοι:

Κύρα, 2.5.2014 - 27.12.2023
 
Έφυγες Κύρα μου, έφυγες Κυρά μου. 
Κι εγώ πούλεγα πως θα ζήσεις και μετά από μένα.
Τώρα πια, από ''κεί ψηλά θ' αγναντεύεις τον κήπο σου, 
εκεί που σε βρήκα κάποιον Μάη νεογέννητο πλάσμα, 
να τρέχεις να κρυφτείς από την καταιγίδα μες στα χορτάρια. 
Και δεν ξέχασες
με προειδοποιούσες πάντα για τις καταιγίδες που θάρχοταν.
 
Όπως και νάναι, η ζωή σου αλλά και το φευγιό σου με δίδαξαν. 
Μού έμαθες τις λεξούλες που χρειάστηκαν 
 και γίναμε ένα μυαλό και μια ψυχή.
 
Έφυγες Κυρά μου, έφυγες Τάλη μου. 
Και το σπίτι μας θάναι πια άδειο, όπως και το κρεβατάκι σου. 
 
Έφυγες Κυρά μου. Να πάς στις αστείρευτες πηγές του ουρανού.
Καλή αντάμωση ψυχούλα μου. 
*** 
μκροί παρακείμενοι:οι απώλειες της ζωής μου

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2022

ζήτησέ μου

τη ζωή  μου
την καλωσύνη των πουλιών
τ' ολόγιομα φεγγάρια
τα μεθυσμένα καλοκαίρια
της μυρωδάτες άνοιξης τα χρώματα
υπάρχω στη ζωή σου

αν το θες
ζήτησέ μου από τους δρόμους σου να χαθώ
και να μην υπάρχω πια στη ζωή σου

μόνο ζήτησέ το

μιας και όσα ζήτησα εγώ
απόκριση δεν πήρα



Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2022

Κάποτε Ήμασταν εραστές...και συνεχίζουμε...

...ο καθένας μας με τον τρόπο του, με τους φόβους του, τις ανασφάλειές του, τους εγωϊσμούς του και τις προσδοκίες του. Όλα αυτά που δεν προλάβαμε ή δεν θελήσαμε να ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ.

Μα ούτε και στα πιο "ανώδυνα" τα καταφέραμε. σκιαμαχούμε, συνεχίζουμε να κρυβόμαστε, ο καθένας για τους λόγους του. Και όταν δεν μοιράζεσαι ούτε τους φόβους σου, αλλά ούτε τις προσδοκίες δεν χτίζεις τίποτα, δεν πάς πουθενά. Ούτε με τον πιο παράτολμο ερωτισμό, ούτε με την ανέξοδη και απαστράπτουσα λυρικότητα.

Τί περίμενες από εμένα, τί περίμενα από εσένα ; ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟ, ΑΓΝΩΣΤΟ. Σίγουρα όχι όρκους και υποσχέσεις. Ούτε και "θαύματα".

Έχω πάψει να φοβάμαι μήπως κάνω λάθος. Όποια λάθη ήταν να γίνουν από μεριάς μου, έγιναν. Και εξιλέωση ζήτησα και με πράξεις το έχω επιβεβαιώσει, τόσο που το να μου πείς "έλα μαζί μου" είναι η μόνη μου εκκρεμότητα. Και τον δρόμο τον θυμάμαι, και λάθος δεν θα κάνω.
Αν στις εκτιμήσεις μου πάλι, κάνω κάποιο λάθος, δεν το φοβάμαι. Άλλωστε "το λάθος είναι ο πρόδρομος του σωστού". Έτσι δεν είπαμε ;

Et in Arcadia ego, λοιπόν. Με τις ευλογίες ΣΟΥ !

(φωτο: σκηνικό από καύση ξερών κλαριών τον Οκτώβρη. Αποδεκτή κάθε ερμηνεία)

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022

όταν κοιμάται ο Έρωτας...

...ξυπνάει η Αγάπη.
 
και, 
ούτε το Ναι, 
ούτε το ΟΧΙ
δεν θα χρειάζονται πια
παρά,
η Γεύση
της αιώνιας μας συν-ύπαρξης.



Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022

η Προσήλωση



Ξέρω πολλά έντομα και γενικώς υπάρξεις που δεν τριγυρνάνε ποτέ άσκοπα. κάθε τους ταξίδι έχει έναν προορισμό.  ας παρατηρήσουμε τα μυρμήγκια, ή τις μέλισσες. αλλά και τις σαύρες, τα πουλιά, τις γάτες. όλες οι φυλές των όντων, εκτός της, κατά πλειοψηφία, ανθρώπινης, ταξιδεύουν προσηλωμένες σε έναν σκοπό.

Η Προσήλωση είναι ένα χάρισμα της φύσης των όντων, ένα χάρισμα θεϊκό. έχει εγκλωβίσει την έγνοια, τη αγάπη, τον έρωτα, την αφοσίωση, την πίστη, την απλότητα, τη σεμνότητα, την επι-υπομονή, την καρτερία, τον σεβασμό, την επίγνωση του πρόσκαιρου της ζωής, ορίζοντας έναν μικρόκοσμο αντάξιο της κάθε οντότητας. 

Η προσήλωση είναι ο Λόγος και η Ιερότητα των όντων. εγκλωβίζοντας επί μέρους αξίες, γίνεται η σκλάβα τους, μια αυτούσια και αυτοτελής αξία. δεν διαχέεται, δεν σκορπιέται, αλλά δαπανάται ατελεύτητα προς δόξα αυτών που έχει εγκλωβίσει.

Αυτός ο κλωβός είναι το ανέσπερο Φώς και τον λέω Ευτυχία.



Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2022

εδώ

Ας μην βολευτούμε σ' αυτή τη στασιμότητα,
κι ας μας προσφέρει πίστωση χρόνου,
κι' ας μας "προστατεύει από το "άγνωστο αύριο"
γιατί, 
Λάθος είναι ο Φόβος του Λάθους.
 
Όσες σκιές και αν απόμειναν
δεν θα τις αποδιώξει παρά μόνο η θέλησή μας για ζωή,
η λαχτάρα για το λυτρωτικό μας αντάμωμα.
Ας το τολμήσουμε, θα βρούμε τρόπο.
 
Δεν θα αποτύχουμε. 
Και αυτή η βεβαιότητα μας έφερε έως εδώ.
Γι' αυτό το "εδώ" 
μαζί θα βρούμε τη λέξη να το στολίσει.
 

Τρίτη 2 Αυγούστου 2022

πού πάνε οι λέξεις όταν φεύγουν ;

Μητέρα, Μάνα, Μαμά... 
 
..πάνε να συναντήσουν επουράνιες ζωές, 
να συμπληρώσουν τη σφαίρα της αιωνιότητας. 
 
Στη θέση τους θάρθουν άλλες, 
εξίσου τρυφερές και γενναίες, 
σαν ίσκιοι ανθισμένων κοριτσιών 
και περήφανων κυπαρισσιών. 
 
Κορμοί που θ' αντέξουν στους ανέμους 
και στη σκαιότητα των καιρών.
 
 
Παιδί μου, Κόρη μου, Ψυχή μου...
 







Δευτέρα 1 Αυγούστου 2022

Πρόσκληση

 
καλημέρα Ελένη και καλό μήνα.
Για το χωριό φεύγω Παρασκευή χαράματα. Λέγεται Σαβάλια. Αν σκεφθείς νάρθεις (εγώ πολύ το θέλω), βρες την πιο σύντομη διαδρομή. Από τον "111" είναι σύντομη αλλά από την Λάμπεια και μετά (όπως θάρχεσαι) είναι κουραστικός ο δρόμος. Την άλλη διαδρομή από Ολυμπία δεν τη θυμάμαι.
Βολεύει νάρθεις 3 μέρες μετά νάχω μαζέψει λιγάκι.

Σε περιμένω !

 
υγ. αυτή η ανάρτηση θα μείνει για κανά 2 μέρες.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022

Ιούλιος-Ιστορίες από το δάσος (1)



πρόλογος σ' έναν μακρόσυρτο μονόλογο...

Ο άνθρωπος από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του θεώρησε "πρέπον" να ζευγαρώσει με έναν άλλον άνθρωπο ή με έναν θεό. Τα όσα "πρέπει" και "δεν πρέπει" ήταν τέκνα αυτού του ζευγαρώματος. Από τα "πρέπει" και τα "δεν πρέπει" προσπαθώ να κρατήσω αυτά της παιδικής μου ταυτότητας. Είναι τα μόνα που δεν με ταλάνισαν, τα μόνα που δεν με ζημίωσαν.

"Πρέπει"...

...να ζούμε με αλήθειες. Παιδιά αυτού του "πρέπει" οι εξομολογήσεις που θα ακολουθήσουν.


Ιούλιος-Ιστορίες από το δάσος (1)

Μετά τα πολιτικά γεγονότα του Ιουλίου του 2015 και ειδικά μετά τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου η διάλυση και η απογοήτευση πήραν τη θέση της δημιουργίας και ελπίδας. Κινήματα, δομές, συλλογικότητας διαλύθηκαν, αφήνοντας πίσω τους κουφάρια. Λίγοι είχαν προβλέψει, ήδη από το 2012 αυτή την εξέλιξη και αυτοί ήταν οι μόνοι που δεν τους έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. 
 
Ας μιλήσω και για μένα*
Προσωπικά, εϊχα βγεί θανάσιμα λαβωμένος από τις επαγγελματικές μου περιπέτειες και ένα πισωγύρισμα στα χρόνια 2008-2011 δεν θα το άντεχα.  Έκτοτε κρατώ μικρό καλάθι.

Από την περιπέτεια του 2015 λίγοι απόμειναν ζωντανοί. Και ήταν αυτοί που δεν ενέδωσαν ούτε μια στιγμή στις αυταπάτες, στις πομπώδεις υποσχέσεις, στην όποια "επικείμενη επανάσταση".

Βαλθήκαμε λοιπόν όχι μόνο να κρατήσουμε ζωντανό ό,τι είχε φτιαχτεί τα προηγούμενα χρόνια αλλά και να δημιουργήσουμε περισσότερες δομές, που θα παρέκλιναν από κατεστημένα ιδεολογήματα, που θα έρχονταν σε ευθεία σύγκρουση με τη μιζέρια του "χώρου".

Προσωπικά από το 2012 έως το 2015 συμμετείχα:
Συνέλευση γειτονιάς (Δι.Κα.Εξ), Πλειστηριασμοί-STOP, Κοινωνικό Ιατρείο Αθήνας, ΒΙΟΜΕ, Πάρκο Ναυαρίνου. Παιδιά αυτών των σχημάτων ήταν: Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων και Τροφοσυλλέκτες, Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων, Ενιαίο Κοινωνικό Μέτωπο (Δι.Κα.Εξ), Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών, Παρατηρητήριο Πλειστηριασμών., Παιδική Χαρά Πάρκου Ναυαρίνου.

Στο διάστημα αυτό υπήρξαν και άλλα σχήματα, μικρότερου χρονικού βεληνεκούς αλλά και συμπράξεις με τα τα τρία μεγάλα σχήματα της γειτονιάς.

Το 2017 έτος οριακό για την ύπαρξη αυτών των προσπαθειών,η απογραφή σε συμμετέχοντες ήταν απογοητευτική, αλλά οι στόχοι φιλόδοξοι. Δεν υπήρχαν δυνάμεις να καλύψουν με έμψυχο υλικό τις τόσες ανάγκες. Σε πείσμα των καιρών έγιναν πολύ ωραία πράγματα, με το κυριώτερο την Παιδική χαρά του πάρκου.

Μέρα με τη μέρα και όσο γινόταν όλο και πιο εμφανής η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης τα άτομα στα οποία μπορούσες να βασιστείς για να διατηρήσεις αυτά που υπήρχαν δεν ξεπερνούσαν τα δέκα-δεκαπέντε. Το 2018 ήταν η χρονιά που είχα βάλει στόχο να αποσυρθώ, να φύγω από την Αθήνα και να ασχοληθώ με τη φύση. Για άγνωστο σε μένα λόγο δεν το έκανα. Τότε ήταν που μου έγινε πρόταη και την αποδέχθηκα, να ασχοληθώ επαγγελματικά (αμειβόμενος σαν κομματικό στέλεχος δηλαδή) με τις δομές που πίστευα στην ύπαρξή τους και την εξέλιξή τους.

ΒΙΟΜΕ, Ιατρείο-Φαρμακείο, Πάρκο, Πλειστηριασμοί. 
Ήταν δομές που είχα αγαπήσει και με ενέπνεαν. Έτσι με την plus-συνεισφορά μου εξασφάλισα ένα ετήσιο εισόδημα 5.000 ευρώ που συμπλήρωνε την απώλεια εισοδημάτων από τις εκδόσεις λόγω μείωσης του τζίρου. Όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά. Ακόμη και αν αποφάσιζα να φύγω από την Αθήνα, η εξ' αποστάσεως συνεισφορά μου (διαδικτυακή υποστήριξη, γραφιστικά, κείμενα, ενημέρωση), θα απέφερε ένα εισόδημα. 
 
Ώσπου ήλθε η πανδημία...
Νοέμβρης του 2019 ήταν η τελευταία αξιοπρεπής παραγγελία βιβλίων κυρίως για ωδειακή χρήση. Το δεύτερο εξάμηνο 2019-2020, και όλο το 2021 οι πωλήσεις είχαν περιοριστεί στο ελάχιστο. Ακόμη και το 2022 δεν επανήλθαν στα αναμενόμενα επίπεδα.

Στο ίδιο διάστημα τα εισοδήματα από το κινηματικό πεδίο εξαφανίστηκαν εξίσου. Εκδηλώσεις δεν γίνονταν, συνεισφορές μελών ελάχιστες, παζάρια (ΒΙΟΜΕ) είχαν απαγορευτεί, Πάρκο κλειστό, κ.λπ. Από το Πάρκο (συντήρηση, σκαψίματα, κλαδέματα, ποτίσματα) έβγαζα κανονικό μεροκάματο, από τη ΒΙΟΜΕ επίσης, από τις εκδηλώσεις (κατασκευή αφίσας, κ.α) υπήρχε μια μικρή αμοιβή, από το Ιατρείο έκανα μεταφορές.

Το ίδιο εξαφανίστηκαν τα όποια εισοδήματα από ψαλτική, από ενοίκια χωραφιών, από άλλες εργασίες. Προσπάθησα όμως να κρατήσω μέσα από το διαδίκτυο ζωντανά μερικά πράγματα, πργματοποιώντας έρευνές για τα θέματα της πανδημίας και των πλειστηριασμών, πράγμα που ήταν καταλυτικό στο να πάρω μια μεγάλη δουλειά (έρευνα για τους πλειστηριασμούς) αρχές του 2021 από ξένο ίδρυμα. Κανονικά ή έρευνα θα έχει τελειώσει τον Νοέμβρη του '22, μέχρι τότε όμως θα πρέπει να βρίσκομαι στην Αθήνα.
Κλείνοντας να σημειώσω ότι όλη αυτή η περιπέτεια με έσωσε από την κατάθλιψη και την αυτοκαταστροφή. Επί πλέον έμαθα να είμαι πιο αφανής από ποτέ, πιο ανεκτικός και κυρίως μπόρεσα να κοιτιέμαι στον καθρέφτη χωρίς κανένα φόβο ή ενδοιασμό.

Δεν ξέρω τί θα γίνει με τις εκδόσεις, δεν ξέρω τί θα κάνω μετά το τέλος της έρευνας.

Στο επόμενο: σώζοντας σπίτια, σώζω εμένα.

*Πιο εύκολο μου φαίνεται το να ξανασμίξουμε παρά να μιλάω για μένα. Και πολύ περισσότερο για τα όσα έχω καταφέρει τα τελευταία χρόνια.





Δευτέρα 30 Μαΐου 2022

ενθαρρύνοντας τον ρεαλισμό

Πιστεύω πως έχουμε κάνει κάποια βήματα. Πρωτεύον είναι να τα περιφρουρήσουμε και να τα διαφυλλάξουμε. Ίσως τα επόμενα να είναι δύσκολα, όμως έχει αξία να μην κάνουμε ούτε μισό βήμα πίσω. Θα συνεχίσω την προσπάθεια να "με περιγράψω" όσο λεπτομερέστερα μπορώ. Για να εξηγηθούν πολλά από τις επιλογές μου τόσα χρόνια.


Ένα "καυτό" θέμα είναι οι "ενοχλήσεις" μου στις ιστοσελίδες σου. Βέβαια ποτέ δεν κατάλαβα ως ποιό βαθμό είναι αποδεκτές και σε ποιό όχι. Βασικό μου μέλημα και "κέρδος" να τονίζω την παρουσία μου, να υπενθυμίζω διαρκώς το "θέλω" μου. Δεν ξέρω αν το έχω καταφέρει καλά, αλλά σε καμμία περίπτωση η προσπάθεια αυτή δεν απέβλεπε στο να κερδίσω χρόνο, βαλτώνοντας την όποια πρόοδο θα μπορούσε με άλλο τρόπο να επιτευχθεί.

Ενίοτε και όχι σπάνια τολμούσα κάτι παραπάνω. Κάτι συγκεκριμένο και απτό. Κάτι που θα μας έφερνε λίγο πιο κοντά. Και ήταν φορές που αυτό το κοντά απομακρυνόταν. Σκεφτόμουν πως ίσως ήσουν αρνητική σε οτιδήποτε. Ήταν όμως φορές που "έβλεπα"ανταπόκριση. Και μου έδινε κουράγιο να συνεχίσω να αντέχω.

Το ξαναλέω. Δεν θα υπεκφύγω από καμμία ερώτηση. Έχω τις απαντήσεις, η ερώτηση μού λείπει. Και αυτή η ερώτηση πιθανό να ρθεί από μόνη της αφού θα έχω αυτοβιογραφηθεί όσο γίνεται πλήρως. Μακάρι να έλθει και χθες. Και τώρα και αύριο.

Η δική μου ερώτηση έχει διατυπωθεί. Να την επαναλάβω ;


Στέκομαι στο σκοτεινό σημείο
που ορίζουν δυο λωρίδες από φως.
Την μια την κουβαλώ, την άλλη την ελπίζω.

 

υγ. ξέρω ότι μερικές φορές σε τρομάζω. αντιλαμβάνομαι τους λόγους.

Σάββατο 21 Μαΐου 2022

ευχή

 
ξέρω, πως ούτε η ψυχή μας, ούτε ο νούς μας, ούτε και τα κορμιά μας θα είναι όπως πριν.

όμως διάβηκαμε ως εδώ,  με φυλαχτό τις πρώτες μας σκέψεις, την πρώτη μας λαλιά, το πρώτο μας άγγιγμα. αυτό που, βουτηγμένο στην ιερωσύνη της Αγάπης, άναψε τη φλόγα της κοινής μας ύπαρξης.

αυτά είναι τα όπλα μας και με αυτά θα γκρεμίσουμε τους φράκτες της συμβατικής καθημερινότητας.

γιατί υπάρχουν φεγγαρόστρατες που δεν χαράχθηκαν ακόμη. 
και γιατί η αθωότητα πρέπει να επιστρέφει σαν τροφή της ζωής.