Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Αγάπη


Αγάπη

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. 
Και με είδε μια αχτίδα.

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.

Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν 
ότιδεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Κώστας Καρυωτάκης

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

ευχή


Να ζήσουμε το όνειρο μιας στιγμής σ' έναν αιώνα,
σκηνή που θα δραπετεύει και ποτέ δεν θα φύγει
κι αν φύγει στον ουρανό θα πάει
να πεί πως τούτη την αγάπη μας
μόνο ο θάνατος τη ζήλεψε, 
την έκλεψε,
αστέρι να την κάνει.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

επέτειος


σαν σήμερα
18 του Μάη
πετάξαμε πάνω απ' την πόλη,

τα κορμιά μας ενώθηκαν
το σώμα σου μπήκε στο δικό μου
και στο δικό σου
η παντοτεινή μου αγάπη
και ο έρωτας 
ο παλαιότατος των όλων καιρών.

γεύθηκα τη σάρκα σου
και σύ τη δική μου
και της αποδοχής μας τα κύτταρα 
φυλαχτό,
σαν το σεντόνι μας
όπου κείται η μαρτυρία της σε σώμα ένα ύπαρξής μας.

επέτειος, επέτειοι
κάθε μέρα μια
(τρία χρόνια τώρα)
πόνου και χαράς
στέρησης και επαιτείας.

μια αν μούλεγες να διαλέξω μια
θα διάλεγα αυτήν
που με σύγκορμη αγαλλίαση
σου είπα Σ' Αγαπώ.

γαι νάναι η επέτειος
όλων μας των ημερών.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

τοίμασε ξανά το ταξίδι


δυό λέξεις είπες
κι' έγινε χείμαρρος η χαρά
και στέρεψε από τη γη η λύπη.

μετά για καιρό μιλούσες για θάνατο και εννοούσες Ζωή. μιλούσες για αποχωρισμό και εννοούσες σμίξιμο που θα όριζε ποιά ζωή θα παραμέριζε για πάντα τον θάνατο. κι αναρωτιόμουν πως ό,τι πολύτιμο μπορούμε να έχουμε είναι αυτό,

κάποιον ν' αγαπάς
κάποιος να σ' αγαπάει

και μείναν οι όρκοι αδιάφθοροι, τα ποτάμια μας αμόλυντα και η βάρκα σκαρί από βράχου ψυχή ν' αρμενίζει στη δίνη του πελάγους, δειλά μα άφοβα γιατί ήξερες

κάποιον αγαπάς

τοίμασε ξανά το ταξίδι 
γέρνει ο καιρός μπροστά μας
κάποιος σ' αγαπάει

ζαλώσου την ψυχή σου, ντύσου με το πιο όμορφο φουστάνι, κείνο το ποροκαλί που σε πρωταντίκρυσε η άνοιξη, κι εγώ με τα μάτια της σε λάτρεψα, πάρε τον δρόμο τον χιλιοδιαβασμένο κι έλα ν΄ανταμωθούμε καθώς το πρωϊνό θ' αποδροσίζει και ο ήλιος θα υπόσχεται αιώνιο φώς και μια παντοτινά ζεστή αγκαλιά, χωρίς η ντροπή να τρεμοπαίζει στα βλέφαρα, χωρίς ο φόβος να ταλανίζει τις λέξεις. 
και ξανά οι λέξεις  Μας
από ένα στόμα, 
ένα νού, 
και μια ψυχή,
Σ' Αγαπώ

ν' αφεθεί η σκέψη στα επιούσια και ο πόθος στα αιώνια, να διατηρήσει τη σάρκα ζωντανή, χθες σήμερα αύριο, πάντα και σμιγμένη στο ένα που μας υποσχέθηκαν θεοί και δαίμονες, εξεγερμένοι και ποιητές, και μερικοί το έκαναν έργο για να έχουν λόγο και αιτία οι προτομές τους δεξιά κι αριστερά του δρόμου που θα διαβείς για νάρθεις, που θα διαβούμε μαζί για να φύγουμε για κει που τα σύνορα των οριζόντων σχηματίζουν μια καλύβη, ολόφωτη από έρωτα κι όπου ποτέ η γλυσίνα δεν χαρίζει τα άνθη της στο θάνατο και η αθανασία απαγγέλει κάθε γλώσσα ξένη ως πριν, κάθε γλώσσα του σώματος και της ψυχής, του νού και των όντων που κάτω από το βάρος των αστεριών θα ζητούν όλο και περισσότερη αγάπη.

τρείς λέξεις, 
αρκετές για να ζωγραφίσουν τον έρωτά μας
θέλεις; θέλω πάντα

καλή μου,
δυό λέξεις μόνο αρκούν

Σ' Αγαπώ

η μόνη μου αλήθεια
 και η παντοτεινή


υγ. 12 Μάη του 2012 
23.05, όπως ακριβώς τρία χρόνια πριν