Μα ούτε και στα πιο "ανώδυνα" τα καταφέραμε. σκιαμαχούμε, συνεχίζουμε να κρυβόμαστε, ο καθένας για τους λόγους του. Και όταν δεν μοιράζεσαι ούτε τους φόβους σου, αλλά ούτε τις προσδοκίες δεν χτίζεις τίποτα, δεν πάς πουθενά. Ούτε με τον πιο παράτολμο ερωτισμό, ούτε με την ανέξοδη και απαστράπτουσα λυρικότητα.
Τί περίμενες από εμένα, τί περίμενα από εσένα ; ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟ, ΑΓΝΩΣΤΟ. Σίγουρα όχι όρκους και υποσχέσεις. Ούτε και "θαύματα".
Έχω πάψει να φοβάμαι μήπως κάνω λάθος. Όποια λάθη ήταν να γίνουν από μεριάς μου, έγιναν. Και εξιλέωση ζήτησα και με πράξεις το έχω επιβεβαιώσει, τόσο που το να μου πείς "έλα μαζί μου" είναι η μόνη μου εκκρεμότητα. Και τον δρόμο τον θυμάμαι, και λάθος δεν θα κάνω.
Αν στις εκτιμήσεις μου πάλι, κάνω κάποιο λάθος, δεν το φοβάμαι. Άλλωστε "το λάθος είναι ο πρόδρομος του σωστού". Έτσι δεν είπαμε ;
Et in Arcadia ego, λοιπόν. Με τις ευλογίες ΣΟΥ !
