Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

τ' αστέρι μου


ό,τι έλαμψε στη μαύρη νύχτα της ζωής μου 
ποτέ δεν θα τ' αρνηθώ
και μέσα από τα πιο πυκνά σύγνεφα το καρτερώ.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

θάπρεπε

το χρώμα σου μ' ακολουθεί παντού

κείνον τον Ιούλη να μην φύγω
αφήνοντας πίσω μου αναπάντητους φόβους 
και την κραυγή που δεν διάβασα -παιδί μου κι αυτή- 
διάλεξα πόνου κραυγή να ήταν. 

γιατί θάπρεπε να ερμηνευτούν τόσα πολλά 
σε τοίχους γραμμένα, 
μα ζύγιασα πως για άλλα μιλούσαν. 

κι έτσι αργότερα έμαθα πως θάπρεπε 
να πνίγω τις κραυγές σου 
αν και ήξερα 
πως μόνος τρόπος να περπατήσω δεν ήταν αυτός. 

θάπρεπε 
νάχω μάθει αντρίκια να ζητώ ό,τι ποθώ
και στις φτηνές προφάσεις να μην ενδίδω.

δεν ξέρω τώρα που κατάλαβα όλα αυτά 
αν είμαι ένα βήμα πιο μπροστά 
ξέρω όμως 
πως ο φόβος να μιλήσω είναι μια ακόμη μαχαιριά.

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014