Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

καλώ τις μνήμες νάρχονται



Και μ' έναν ανερμήνευτο τρόπο 
χαίρομαι που πήγες σπίτι [ ]

[χωρίς το "μου" χωρίς το "σου"]

γιατί το όποιο χώμα μαζί ποτίσαμε με δάκρυ
κάποτε σαν νησί φλεγόμενο θα προσαράξει
κατέχοντας ήλιο και πεθυμιά μονάχα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.