Τρίτη 14 Ιουλίου 2015
καλώ τις μνήμες νάρχονται
Και μ' έναν ανερμήνευτο τρόπο
χαίρομαι που πήγες σπίτι
[ ]
[χωρίς το "μου" χωρίς το "σου"]
γιατί το όποιο χώμα μαζί ποτίσαμε με δάκρυ
κάποτε σαν νησί φλεγόμενο θα προσαράξει
κατέχοντας ήλιο και πεθυμιά μονάχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.
Νεότερη ανάρτηση
Παλαιότερη Ανάρτηση
Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.