οι κερασιές ν' ανθίσουν εφέτος

χάνουμε στιγμές

που τη ζωή λιγοστεύουν

και η απουσία βαρειά σκια πάνω της

δος μου ένα χέρι

πάρε το δικό μου

όσο η φλόγα τ' αγκαλιάζει

ξεθωριασμένη η αγάπη

χωρίς να μπορεί το χέρι

να σηκώσει τ' ανάχρια

χωρίς η αναπνοή να μη ζεσταίνει

χωρίς το κορμί να μην αφουγκράζεται 

του άλλου κορμιού την ανάσα.

ξεθωριασμένη

χωρίς σπονδές στον έρωτα.

γι αυτό σου λέω ψυχή μου

λίγη βιάση 

να σταλίσει ο καιρός που χάνεται

για να μας θωρώ 

δυνατούς στον άνεμο,

δυνατούς στο φόβο μας.

καμμιά ταραχή ας μην ακουμπήσει στα λόγια μας

παρά μόνο στα κορμιά μας

όταν εκείνη τη στιγμή θα σμίγουν για πάντα,

Αγάπη μου.