είσαι...

...τόσο καλή

που ώρες-ώρες

με κάνεις να ντρέπομαι.

απόπειρα Άνοιξης

 

"Σ ' Αγαπώ"

Αν θες να τ' ακούσεις,

υπάρχουν πολλές γλώσσες να στο 'πώ 

Αν όχι, καμμία.

υγ.

Είναι που αναρωτιέμαι καιρό τώρα,

αν ο πόλεμος κάνει τους εχθρούς

ή οι εχθροί τον πόλεμο.

 

φωτο: πεισματάρα τριανταφυλλιά κάτω από το λιοπύρι των 38.

θέλουμε;

το γνωρίζουμε

περιμένουμε κάποιο θαύμα εξ’ ουρανού,

σαν θεός αμήχανος  να μας ταρακουνήσει

να μας σηκώσει ψηλά σαν ανεμοτρόβιλος

και να μας αφήσει να πέσουμε στη γή

αγκαλιασμένοι 

στην αμμουδιά κάποιας ονειρεμένης θάλασσας

ή στη χλόη κάποιου βουνού.

 

το γνωρίζουμε

και περιμένουμε να συμβεί.

ανυπομονώντας, 

υποφέροντας.

 

κείνο που δεν γνωρίζουμε

και που ποτέ δεν έχουμε σκεφτεί

είναι πως αυτό συμβαίνει 

και συμβαίνει μέσα μας αθόρυβα 

μα η δύναμη της αδράνειας το καθηλώνει

και η συνήθεια μας βομβαρδίζει 

με φόβους και ερωτηματικά.

 

ας το φωνάξουμε

θέλουμε να ζήσουμε μαζί.

 

 

 

Επέτειος

 να θυμάσαι την κάθε στιγμή
την κάθε κίνηση
την κάθε ανάσα.

και να λογίζεσαι
πως καταντήσαμε έτσι
ούτε μια καλημέρα
ούτε μια ευχή
για τα ολάνθιστα όνειρά μας.

...τί να πώ...
έχουν ειπωθεί τα πάντα,
τόσο που και η ματαιότητα μπαϊλντισε.

 

βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδὸς ἀπανδόκευτος...

μυστικώς εικονίζοντες

ρουτίνα μιας αναίμακτης ιεροτελεστίας. τελετουργικό ίσα με το μέτρο του χρόνου. αναγκαίο όσο τα ξεθαμπώματα του ήλιου. απάνεμο ίσα με το άπνοο των σφικταγκαλιασμένων σωμάτων, για να ξεδιπλώνεται η γεωγραφία της ζεστασιάς των. γαλήνιο χωρίς μισοφωτισμένες γραμμές, για να γλυστράει ο παλμός της δικής μας θάλασσας. ένα τραγούδι που το σπέρνει ο άνεμος πέρα από τις αιθήσεις μας. για να ακουστεί το είμαι εδώ, είμαι εγώ. για να αποκαλυφθούν τα σκοτάδια των αιώνων μας και οι λάμψεις του μελλοντός μας.

14 του Μάη. Διάρκεια ημέρας 14.11. Ανατολή 05.16. Δύση 19.27 πάντα με την κανονική ώρα.

Επέτειος…

για πόσο ακόμη ;

τί απομένει από μια υπόσχεση;

ό,τι έγινε όρκος.
τί απομένει από έναν όρκο;
ό,τι έγινε έρωτας.
τί απομένει από τον έρωτα ;
ό,τι αγίασε τα κορμιά μας.
τί απομένει από τα κορμιά μας;
ό,τι έγινε αγάπη.
τί απομένει από την αγάπη ;
ό,τι έγινε Ζωή.

Ιδού..
Η φύση κραυγή γίνεται,
ο πόθος φλόγα γίνεται
κι εμείς μαλακιζόμαστε ;
για πόσο ακόμη ;

 

τί περιμένουμε ;

 

αλαφροπετώντας

κι η πεταλούδα  έστερξε
στ’ ανθού το κάλεσμα
η Αρχή και η Αφορμή
ένα χάδι, ένα άγγιγμα ανάλαφρο
και η σιγουριά του ταξιδιού
στα μυστικά μονοπάτια του ιερού της χάρτη.

Σου έχει ήδη γνέψει να μ' ακολουθήσεις
Κάποτε φώναξα τ’ όνομά σου:
Σ’ ΑΓΑΠΩ
και το φωνάζω και τώρα,
και χθες
και αύριο
και από πάντα και για πάντα.

Αυτή η Αιτία
Αυτό και το Τέλος
Θέλω να ζήσουμε Μαζί.

όποια κι αν είναι η εποχή...

 

διαβάζοντας μαζί

κι' όπως θέλω να ελπίζω πως τούτη η ψυχή "διαβάζει" την κάθε μου στιγμή, 

έτσι κι  ελπίζω πως οι πυγολαμπίδες της αξημέρωτης νύχτας μου, 

 με αγάπη μού στέλνουν το φώς τους. 

Κι ας μην είναι Μάης....κι ας μην έχει έλθει καν η άνοιξη.

και κάθε νύχτα τις ψάχνω σαν το νερό στην κάψα του καλοκαιριού, 

σαν το ρυάκι που θα με πάει στη νερομάνα.

...ο πόθος είναι Έρως

ήταν η πέμπτη εξομολόγηση: "ενοχλητικές επισκέψεις (ξανά) και συμβολισμοί

το θαύμα

όλα γίνονται γιατί υπάρχεις Εσύ 

και αυτό το θαύμα σαν το καταλάβεις 

τότε μόνο το κορμί σου θα ριγίσει. 

 

ήταν η δέκατη εξομολόγηση

όσο σε σκέφτομαι...

Θα περάσουν οι μέρες.

Θα περάσουν οι νύχτες.

Θα περάσουν οι βδομάδες,

οι μήνες, τα χρόνια.

 

Θα περάσουν οι χειμώνες.

Θα περάσουν οι άνοιξες.

Θα περάσουν τα καλοκαίρια

κι' επίσης τα φθινόπωρα.

 

Θα περάσουν οι θερισμοί.

Θα περάσουν οι εκλείψεις.

Θα περάσουν οι κομήτες.

Θα περάσουν οι θύελλες.

Θα περάσουν οι κύκλοι.

Θα περάσουν οι πόλεμοι

Και θα έρθουν άλλοι, καινούργιοι.

 

Θα περάσει η ζωή μου.

Και θα έρθει ο θάνατος.

Κι εγώ θα συνεχίσω να σκέφτομαι εσένα.

 

Pαφαέλ Καλέpo Πάλμα 

Μετάφραση Ναταλί Φύτρου

πηγή: https://universo2666.blogspot.com/2020/08/p-po.html

ένα ρήμα που το έλεγαν "ψάχνω"

 σε κούρασα
με κούρασες 

κουραστήκαμε.

ψάχνοντας να βρούμε,
αν υπάρχει αγάπη.

ψάχνοντας να βρούμε
αν υπάρχει εμπιστοσύνη
 

ψάχνοντας να βρούμε
το Αύριο,
που όλο και απομακρύνεται
τρομαγμένο από το ρήμα ψάχνω.

μισό βήμα

πίστεψέ με, 

δεν έχω τίποτα στον κόσμο 

πάρεξ το σπίτι ετούτο.

γλυκόριζα, κυπελισός, ψαθί 

και ξύλα ψημένα στο αλάτι  τα υλικά του. 

στο  κρίταμο  και  το θρούμπι  

η ευγνωμοσύνη μου για το άρωμά τους.

στη θάλασσα και τα πουλιά 

το αποκούμπι μου για τη μελωδία τους. 

στον ουρανό  και τ' άστρα  

το σεντούκι των ονείρων μου.

τρία χρόνια τόχτιζα 

κουβαλώντας τις μνήμες μου από μακρυά. 

μικρά ταξίδια κατάφορτα όνειρα

χιλιάδες δρασκελισμοί σε τοπίο αφιλόξενο.

πίστεψέ με. 

αυτά μπορώ να μοιραστώ μαζί σου

κι' ένα κουβάρι βήματα να ξετυλίγονται 

στο φως του ήλιου.

με όρους πολέμου 

δεν είμαστε ούτε νικητές, ούτε ηττημένοι  

με όρους ζωής  όμως 

ο ένας (μας) πρέπει να επιστρέψει νικητής

για να γευθεί ο άλλος  (μας) 

το αγλάϊσμα της διαδρομής.

κι' όπως η πέτρα δέχεται πάνω της 

τον καυτό ασβέστη

για νάχουν οι ματιές το στίγμα του ορίζοντα,

κι' όπως τα λευκά σύννεφα πεισμώνουν 

το γαλάζιο τ' ουρανού

για να ορίζουν τα πουλιά τις αντοχές τους,

έτσι και και το μισό βήμα αρκεί

 να λάμψει η φρυκτωρία της επιστροφής (μας).

***

χρόνια τώρα, το μόνο μου ταξίδι

 είναι νάρχομαι στην πόρτα σου

ν' αφήνω πότε ένα κριταμολούλουδο, 

και πότε ένα άγριο λευκό τριαντάφυλλο. 

κι αν το κύμα της θάλασσας  στείλλει ένα κοχύλι 

 χαράζω πάνω του τ' όνομά σου 

και το κρατώ

τάχα πως κάποτε θα συναντηθούμε. 

συμβολισμοί που ίσως σε κουράζουν

συμβολισμοί που για μια στιγμή

με αναπαύουν.

ξέρω, πως με όρους ζωής

δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα.

όμως,

δεν προχωράμε αλλοιώς

έχουμε ανάγκη,

το μισό Σου βήμα.

 

ήταν η τρίτη μικρή εξομολόγηση

εξομολόγηση στον κυρ Χρόνο.