ξαναπήγα σήμερα στο παγκάκι μας το πρώτο.
παραδίπλα η βουκαμβίλια είναι ολάνθιστη
Θα ζηλέψω
που δεν θα σου ευχηθώ για τα γενεθλιά σου
έτσι, γιατί είσαι δικιά μου.
Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ
Ταξιδεύω
και κλέβω από τη ζωή που χάνουμε
και παλεύω με τον κουτσό μου τρόπο
να την μοιραστούμε
Έτσι, γιατί Σε Ποθώ
Και στις ερημιές του αποχωρισμού
πλάθω το σώμα σου
καταπώς θάθελες να το μου το δωρίζεις
καταπώς ονειρεύομαι να το κατέχω.
Έτσι, γιατί Σε Ποθώ
Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ.
Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ,
Έτσι, γιατί Σε Ποθώ,
χωίς να ξέρω
ποιό από τα δυό μέσα μου πιο πολύ θεριεύει.
Έλα στριμάδι μου γλυκό
ας μην παίζουμε άλλο με το χρόνο.
Έτσι, γιατί Σε Ποθώ
Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ.
*Ζωή Μετά την Ελένη
2 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
δυό λέξεις να βάλω,
πάνω στο νερό του ποταμιού.
γραμμένες σ' ένα χάρτινο καραβάκι
και να φθάσουν.