νήδυμος περιπλάνηση
Κάποτε Ήμασταν πολεμιστές. και πολεμούσαμε χέρι με χέρι αυτά που θα μας χώριζαν. με τον καιρό φτωχύναμε. πάγωσαν οι παλάμες, λύθηκαν τα δάχτυλά μας, ορφάνεψαν τα χρώματα, η γλώσσα μας βουβάθηκε. χωρίς το γιατί, κηρύξαμε μεταξύ μας πόλεμο. στα κρυφά, για να μην βρίσκει χώρο η καταλαγή και ρόλο η αιτία. καμμιά αποδοχή της φθαρτότητας και των σφαλμάτων. φρυγμένα σπαρτά οι υποσχέσεις, είλωτες της οθόνης εμείς, ωκεανός των χειμώνων μας το διαδίκτυο που μέσα του βυθιστήκαμε αναζητώντας εικονικούς εχθρούς και επίπλαστα λάφυρα.
Υπήρχαν και οι στιγμές που μας γύριζαν πίσω, στην ψυχή μας. θυμόταν το αίμα που κάποτε απλώθηκε πάνω μας, κύτταρα αθωότητας που δεν νεκρώθηκαν έως το σήμερα.
Έχουμε εχθρό, τους χειμώνες μας. έχουμε και σύμμαχο, την αθωότητά μας. ας πορευτούμε με αυτά.
φωτο: το δάσος στους αμμόλοφους στο χωριό
μουσική: ό,τι πάσχισες να μου μάθεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.