και σαν πλησιάσει η ώρα
που του γυρισμού τον δρόμο πάρω,
νάσαι κεί καλή μου,
κρατώντας ένα κερί.
και μη φοβηθείς σαν ο καιρός περνά,
θάναι οι σκιές πολλές που πρέπει να ξερριζωθούν
για να βλαστήσει της πρώτης μας ματιάς η αθωότητα.
νάσαι κεί
γιατί πιο πολύ κι' από τη ζωή
αγαπώ αυτά που δεν μου έδειξες ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.