Ἐν ἀρχῇ ἦν τό αιώνιον

 τέλειωσες;

όχι-δεν θα τελειώσω ποτέ 

(σιωπή) 

θέλω να μείνω για πάντα 

(ξανά σιωπή) 

νάμαι δικός σου για πάντα 

(...) 

δεν μιλάς ; 

δεν σε πιστεύω  

το ξέρω, ποτέ δεν με πίστεψες.

......

η σιωπή είναι σαν το φώτοσοπ, 

το φωτοσοπ είναι το ρετουσάρισμα της ψυχής

σβήνει τα λάθη του νού

το τρέμολο των χεριών 

για την τέρψη του φαίνεσθαι και μόνο

η σιωπή που και που μόνο είναι χρήσιμη

......

αρχίζω και σε καταλαβαίνω

με νοιάζει η τέρψη της αιωνιότητας

είναι η μόνη τέρψη της ψυχής

Σ'αγαπώ

από Πάντα και για Πάντα. 

όχι δεν τρελάθηκα ακόμη

για την αυτογνωσία μου-παραμιλάω

και για την ψυχή μου-ονειρεύομαι

πριν ο νούς το ισοπεδώσει...
Καλή σου νύχτα

δεν ξέρω

δεν ξέρω τί θα μπορούσε να γίνει και δεν έγινε
ξέρω όμως πως τα επτά χρόνια αποχωρισμού γίναν πια η γή που πατάμε,
γἰναν η νέα μας πατρίδα.

μνήμες χτίζονται πάνω της. που πλέουν μέσα στο φόβο, στη δειλία και σε μια ακατονόμαστη ενοχή.

Είναι απλό τόσο, όσο ακόμη νομίζω, το να δηλωθεί ξεκάθαρα η αγάπη, ο έρωτας, η έγνοια;

ξέρω, τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν είναι εύκολο. εδώ που φτάσαμε.
δεν ξέρω ποιός θα πάρει πάνω του το φορτίο μας, ποιός θα αντέξει να σηκώση το σταυρό ενός ναι και ενός όχι. μιας ζωής κι ενός θανάτου.

ὀσο εγωιστικό είναι ο θάνατος, άλλο τόσο εγωισμό κουβαλά και η ζωή. όμως μόνον αυτή μας κάνει αγαπητούς στους άλλους. ο θανών αναθέτει τη λύτρωση του στους άλλους, χρεώνοντάς τους με το κόστος της λύτρωσής του. Όχι, ο θάνατος δεν είναι δήλωση έρωτα αλλά δήλωση εγωϊσμού.


υγ. τις μέτρες πούρχονται ήθελα να σου στείλλω εκατοντάδες  γράμματα πούγραφα όταν ο χρόνος ήταν δικός μου, η ψυχή ήταν δική μου. όμως χάθηκαν. ίσως να λυνόταν με αυτό τον τρόπο τα δεσμά ου με κρατάν τόσο χρόνια δεμένο. Όμως μια αναπάντεχη λύση υπήρξε. Όλα αυτά χάθηκαν για να περάσουν σε ξένα μάτια, άγνωστα. Με ένα μαγικό τρόπο έγινε ό,τι χρόνια σκεφτόμουν. Να μάθουν την αλήθεια μου άνθρωποι άγνωστοι όπως άγνωστος   πέρασα από αυτό τον κόσμο και αφανής ανάμεσα σε ταπεινούς ήθελα να διαβώ. Ας πούμε λοιπόν πως ήταν μια λυτρωτική για όλους μας αυτοκτονία.

υγ.2 πόσες αρνήσεις χωράνε σε ένα κορμί και πόσες σε μια ψυχή... ;

ό,τι νάναι

σκόρπια και εφήμερα. 

που ίσως κάποτε διαβαστούν...

την ψυχή σου. με ποιόν να τη μοιραστείς  

μοσχοπουλήθηκαν. ο πάγος έκαψε τα πάντα και τα ζωντανά πεινάνε...

ογδόντα ευρώ στον προϋπολογισμό

και άλλα ογδόντα από εδώ

https://www.youtube.com/watch?v=6zxZBxrMUvU

φαρμακ.  οι στίχοι. κατάληξη και τόνο βάζετε εσείς

https://www.youtube.com/watch?v=k5OdT94T9PA

 κι' έχει μια ζεστασιά κάτω από το χιόνι

https://www.youtube.com/watch?v=KnUFz_RaODw

... κι έτσι πέρασε κι αυτή η νύχτα

έρημος τόπος

Όμως

Υπάρχει λόγος να υπάρχει ;

Και πέρασαν χρόνοι πολλοί π' αντάμωσα τα μάτια σου

πως να χτυπάει άραγε η καρδιά σου

πόσο ζεστά τα χέρια σου...

πόσο βαθύς ο αναστεναγμός σου.

Αυλάκωσε η απουσία σου στο σώμα μου.

Ας μη δηλητηριάζω άλλο την ψυχή μου

γνωρίζω τις αδυναμίες μου

αναγνωρίζω τα λάθη μου

δηλώνω την ταυτότητά μου

καταθέτω την παρουσία μου 

δήλωσα τα όπλα μου

χρησιμοποιώντας τα μέσα που μου επιτράπηκαν

κατάθεσα την ψυχή μου

διήνυσα το χρόνο μου,

προτιμώντας να τηρήσω τον όρκο μου

"από πάντα και για πάντα"

είτε στη ζωή

είτε στο θάνατο.

"αν είναι νάρθεις θε να ρθείς

αλλοιώς ας προσπεράσεις"

πέρασε ένας χρόνος και ούτε ένα γειά

(ζμε)*

ξαναπήγα σήμερα στο παγκάκι μας το πρώτο.

παραδίπλα η βουκαμβίλια είναι ολάνθιστη

τούτον το μήνα είδες το Φως του κόσμου

κάποιος την πρόσταξε να μας καρτερεί

Έτσι, γιατί Σε Ποθώ

Θα ζηλέψω

που δεν θα σου ευχηθώ για τα γενεθλιά σου

έτσι, γιατί είσαι δικιά μου.

Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ

Ταξιδεύω

και κλέβω από τη ζωή που χάνουμε

και παλεύω με τον κουτσό μου τρόπο 

να την μοιραστούμε

Έτσι, γιατί Σε Ποθώ

Και στις ερημιές του αποχωρισμού

πλάθω το σώμα σου

καταπώς θάθελες να το μου το δωρίζεις

καταπώς ονειρεύομαι να το κατέχω.

Έτσι, γιατί Σε Ποθώ

Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ.

Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ,

Έτσι, γιατί Σε Ποθώ,

χωίς να ξέρω

ποιό από τα δυό μέσα μου πιο πολύ θεριεύει.

Έλα στριμάδι μου γλυκό

ας μην παίζουμε άλλο με το χρόνο.

Έτσι, γιατί Σε Ποθώ

Έτσι, γιατί Σ' Αγαπώ.

*Ζωή Μετά την Ελένη

θύμιση

εδώ που δόσαμε το πρώτο μας φιλί 

(δεκατέσσερις του Μάη του δύοχιλιάδεςδώδεκα)

κανενός μας η δικαιοσύνη

δεν αρνήθηκε ποτέ 

της αιωνιότητας την προσταγή.

και το λουλούδι πάνω στην άψυχη πέτρα

ανασαίνει, ανασταίνοντας 

την μοναδική αδιάψευστη δικαιοσύνη.

*θάνατος είναι το χώρια

ουρλιαχτό

άλλοι το λεν υπομονή

και κάποιοι άλλοι θάνατο.

στο λίγο πριν

... Oυδ' όσο κάν' η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,

γύρου σε κάτι ατάραχο π' ασπρίζει μες στη λίμνη...

Διονύσιος Σολωμός

κάποτε περπατούσαμε

ντυμένοι με τη μεγαλοπρέπεια του έρωτά μας

θωρακισμένοι με τη θαλπωρή της αγάπης

μα σαν την περιφρονήσαμε

ξεθάρρεψαν οι αδυναμίες μας.

δίσταξε στων καιρών το κάλεσμα η αγάπη

και κάθε πτώση ήταν πια εφικτή

κάθε παραλογισμός δίκαιος

και κάθε θάνατος αναπόφευκτος.

υπήρξε γέννηση στα θεμέλια της ύπαρξής μας

και υπήρχε έξαρση

κι' αγάπη παντού

σαν το ψωμί, σαν το κρασί

σαν τα τσιγάρα μας.

δεν ήμασταν (τότε) άνθρωποι της πανοπλίας

αλλά κατείχαμε από τη γέννα μας τη γνώση

ότι δεν θα στεκόμασταν απολύτως αντάξιοι της ψυχής μας

αντάξιοι της θεϊκής εντολής να γίνουμε ένα με τα όνειρά μας

υποσχεθήκαμε όμως πως θα παλαίψουμε γι αυτό

με εντιμότητα και καλωσύνη.

δεν προλάβαμε όμως να αφηγηθούμε την ιστορία μας

γιατί μόνο τότε θα μπορούσαμε να πάμε πιο πέρα

να εμπιστευόμαστε

να μην εχθρευόμαστε

να μη μας φοβίζουν οι οφθαλμαπάτες των ερήμων μας.

μαρτυρία

"πάνε πέντε χρόνια από τότε που χωριστήκαμε και μπορώ να σας πώ ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα από αυτά τα ατέλειωτα χρόνια που η φράση σας να μη στριφογύριζε στο νού μου. ''Δεν αγαπάτε τη χώρα σας''. Καθώς σκέφτομαι σήμερα αυτές τις λέξεις νοιώθω κάτι να μου σφίγγει το λαιμό. Όχι, δεν την αγαπούσα αν αγάπη δεν σημαίνει το να απαιτούμε από το αντικείμενο της αγάπης μας να εξομοιωθεί με την ωραιότερη εικόνα που έχουμε γι' αυτό''.

"Πολλοί άνθρωποι στη Γαλλία σκέφτονταν σαν εμένα. Ωστόσο μερικοί από αυτούς βρέθηκαν κιόλας μπροστα στα "δώδεκα μικρά μαύρα μάτια"* του γερμανικού πεπρωμένου. Και αυτοί οι άνθρωποι που για σας δεν αγαπούσαν τη χώρα τους, έκαμαν γι᾽αυτή περισσότερα απ᾽όσα δεν θα κάνετε ποτέ για τη δική σας, ακόμη και αν μπορούσατε να τής δόσετε εκατό φορές τη ζωή σας. Γιατί χρειάστηκε να ξεκινήσουν από την ήττα῏και σ´αυτό το σημείο βρίσκεται ο ηρωϊσμός τους. 

Αλμπέρ Καμύ-Γράμματα σε έναν Γερμανό φίλο.

*το εκτελεστικό απόσπασμα

φωτογραφία: (αν έχει πια κανένα νόημα η πληροφορία αυτή). Ξημέρωμα στα χωριό πριν λίγες μέρες

2148

Να γίνει η σπίθα πυρκαγιά

ίσα για να φωτίσει

το δρόμο που έχω να διαβώ

γιατί μάτια μου, 

οι νύχτες γίνανε πολλές

Τ' Όνομά Σου

στην πρώτη και μοναδική γυναίκα της ζωής μου

τ' όνομά σου Ελένη

κύλα (αναδημοσίευση)

Δευτέρα, 14 Μαΐου 2012

Αρχή και Τέλος

ας ήταν Θέ μου μπορετό

τ' ανάμεσο

στου ποταμού 

να μοιάσει

(φωτο: "μάτι" (πηγή) του ποταμού Αχέρωντα)

(μουσική: Γέρο Πλάτανος - Στ. Σιόλας)

όταν η άνοιξη

είναι η άνοιξη
που αντιστέκεται στις ματαιώσεις

είναι η άνοιξη

που ορθοποδεί η ψυχή

σαν χάνεται στις φυλλωσιές του νού

όταν η Άνοιξη...

φως εκ φωτός οι καρποί της