το κλειδί

δός μου

μια γωνιά, στον κήπο τούτο να σταθώ

στην ερημιά, να πλύνω το κορμί μου.

δός μου,

στου γυρισμού τ' αντάμωμα

την πρώτη λέξη, 

ζεστή αγκαλιά και Φώς μονάχα.

δός μου,

ξερό κλαρί, παιδιού ψυχή

με χρώματα να ντύσει. 

για να φανεί η Άνοιξη,

κι ο Χρόνος ο αιώνιος.

δός μου,

του Κήπου τούτου μια γωνιά

Μα κράτα το κλειδί Εσύ μονάχα.