πές μου ψυχή μου

ποιά νύχτα μ' έμεινε άκλαφτη

στον ξιπασμό να γύρει

ποιό χέρι μου ετόλμησε 

λουλούδι να μαράνει

και ποιό κομμάτι της ψυχής

εδείλιασ' από φόβο.

Γυμνά είναι τα χέρια μου

σε γάντια δεν χωρέσαν

πως και γάντι πρόσφεραν

ανάκατο με θλίψη ;