γι' αυτό

δεν είν' ο πόθος που μας κατέχει

αλλά η αναμονή του μετά,

να μ' έχεις, να σ' έχω

να σε κρατώ, να με κρατάς

κάθε στιγμή, 

και για πάντα

γι' αυτό μου λείπεις

απλά

ένα φιλί

μια αγκαλιά

ο κόσμος μου εσύ

ο κόσμος σου εγώ.

και τ' αγνάντεμα

στον ορίζοντα της ψυχής μας

κεί που τα τσακίσματα κάνουν τις σκιές

και μ' ένα χάδι γίνονται

τσακίσματα στου έρωτα το σεντόνι.

άχνα ιερή 

νάρθει η στιγμή

να μην αργήσει,

άχνα για Ζωή.

χάδι 

αγκαλιά

λαχτάρα παντοτινή  

θα ήταν..

... μέρα ετούτη

γιομάτη χρώματα φρεσκοανακατεμένα 

σχήματα πρωτοχάραγακαι νιούτσικα, 

ολόφρεσκα χαμόγελα

σκαρούδια του Έρωτα ετούτου.

20.6.2012

όμως,

ό,τι με πληγώνει είναι αυτό που δεν ρωτάς

γιατί ο χρόνος χάνεται

και πως στης νύχτας το σκοτάδι

αποζητώ με μιαν αφή να ζωντανέψεις.

μνήμες

Σ' αγαπώ

δεν αντέχω να μη το ξαναγράψω

και δεν αντέχω να μην ελπίζω

πως και σύ μ' Αγαπάς

Ναι, 

το  ψιθυρίζω κάθε μου στιγμή.

σε Νοσταλγώ

σε Περιμένω

σε Λατρεύω 

σε Ποθώ

σ' Αγαπώ

από Πάντα

για Πάντα....

σαν σήμερα

"νοιώθω τη σκέψη σου να με αγγίζει"

Σ' αγαπώ με τη γλώσσα του πουλιού τ' αηδονιού

και μετάφραστα μ' όσα στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου

σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ μ' όλα τ' άστρα του βαθιού μ' ουρανού

στήσου αγάπη μου πλάστρα στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου

σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου"

(Κ. Παλαμάς)

Αγάπη

Αγάπη

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. 

Και με είδε μια αχτίδα.

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της

κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.

Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,

πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν 

ότιδεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,

κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,

εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Κώστας Καρυωτάκης

ευχή

Να ζήσουμε το όνειρο μιας στιγμής σ' έναν αιώνα,

σκηνή που θα δραπετεύει και ποτέ δεν θα φύγει

κι αν φύγει στον ουρανό θα πάει

να πεί πως τούτη την αγάπη μας

μόνο ο θάνατος τη ζήλεψε, 

την έκλεψε,

αστέρι να την κάνει.

επέτειος

σαν σήμερα

18 του Μάη
πετάξαμε πάνω απ' την πόλη,

τα κορμιά μας ενώθηκαν

το σώμα σου μπήκε στο δικό μου

και στο δικό σου

η παντοτεινή μου αγάπη

και ο έρωτας 

ο παλαιότατος των όλων καιρών.

γεύθηκα τη σάρκα σου

και σύ τη δική μου

και της αποδοχής μας τα κύτταρα 

φυλαχτό,

σαν το σεντόνι μας

όπου κείται η μαρτυρία της σε σώμα ένα ύπαρξής μας.

επέτειος, επέτειοι

κάθε μέρα μια

(τρία χρόνια τώρα)

πόνου και χαράς

στέρησης και επαιτείας.

μια αν μούλεγες να διαλέξω μια

θα διάλεγα αυτήν

που με σύγκορμη αγαλλίαση

σου είπα Σ' Αγαπώ.

γαι νάναι η επέτειος

όλων μας των ημερών.