η έγνοια μου
που δεν μπόρεσα ακόμη
τις πληγές που έθρεψα να κλείσουν
η σκέψη μου
που αγκαλιάζει σφιχτά την κάθε σου ανάσα
και ο φόβος μου
πως πληγή και τούτο μπορεί να φαίνεται.
και ο φόβος μου
πως πληγή και τούτο μπορεί να φαίνεται.
ένα γνέμα ψάχνω να γητέψει την ξενητειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.