βράχους ας γκρεμίσουμε

τους τόπους μας...

όπου η πέτρα υφάδι γίνεται

και τ' απέραντου καθρέφτισμα

κατασταλάζοντας στο βάθος της ψυχής μας μνήμες...

τους χάνουμε. σαν τα γιοφύρια τους γκρεμίζουμε

διαγράφοντας κάθε πεθυμιά επιστροφής.

φωτογραφίες: Ικαρία

"να διώξω τα σύννεφα"

σαν το άνθος το πρώτο - υπόμνηση της άνοιξης,

σαν τα κλάμα το πρώτο - αναγγελία ζωής, 

η Λέξη η πρώτη - που αποδιώχνει τα σύννεφα.

αυτές απόμειναν οι αποστάσεις 

ως την Αυγή. 

φωτο:ανθισμένη 'μυγδαλιά στο Κάστρο

φόβος

τώρα,
ίσως να φοβάμαι λιγότερο

ν' απλώσω το χέρι μου στο κενό,

αρκεί, κάποιες φορές

φως μελιχρό

να σκορπά στο έξω της νύχτας

το καλωσόρισμα.

στ' όνειρο

Μ-έθ-η

.... άλμα, ακροθαλάσσι, καταχνιά, φυλαχτό, απέναντι, 

ταξίδι, αντί - σταση, κοίτα, σκιές, τζάμι, ανθίσουν, κύλα, 

εαρινό, αλαφροπατώντας, μέλισσα, φράχτης, ζύγι, 

νανούρισμα, δείλι, κερασιές, δεντρί, σκιές, χνωτισμένο, 

φεγγαρόστρατα, φως, αραξοβόλι, αχ, αγάπη ...

μεθώ 

με τις λέξεις σου

 αιώνες ειπωμένες 

κι' από νύχτες χωρίς άστρα αθάμπωτες.

μεθώ

με τα ίχνη τους στη θωριά μου

με το χρώμα της φωνής τους

με την ανάσα 

της στιγμής που ειπώθηκαν.

και μου αρκεί,

 

που φύλακας άγγελός μου γένηκαν

στη μέρα ισκιώματα και πηγές

φεγγάρια μες στη νύχτα. 

και τις παίρνω αγκαλιά

κι' ακούω το Σ'αγαπώ

και ταξιδεύω

  Μαζί τους για Πάντα.