πάλι

όρκος...

στο χώμα που πότισε το δάκρυ

ανταμοιβή δακρυσμένων ματιών.

ίσκιος και φώς μου

ο όρκος μου.

γιατί η θυσία μόνο

αναμετριέται με το αιώνιο.

μάνα

κι' είπα,

τόση ομορφιά δεν χάνεται από την ψυχή μας.

και την αντάμωσα

στα δυό παιδικά μάτια

π' αποζητούσαν στης μάνας την ψυχή

το κουράγιο.

ευγνωμοσύνη

σ' αυτά τα μάτια

που γιάτρεψαν την πληγή μου.

εικόνα από Χρώσεις, Αποχρώσεις και Στιγμές