μκροί παρακείμενοι:

Κύρα, 2.5.2014 - 27.12.2023

 

Έφυγες Κύρα μου, έφυγες Κυρά μου. 

Κι εγώ πούλεγα πως θα ζήσεις και μετά από μένα.

Τώρα πια, από ''κεί ψηλά θ' αγναντεύεις τον κήπο σου, 

εκεί που σε βρήκα κάποιον Μάη νεογέννητο πλάσμα, 

να τρέχεις να κρυφτείς από την καταιγίδα μες στα χορτάρια. 

Και δεν ξέχασες

με προειδοποιούσες πάντα για τις καταιγίδες που θάρχοταν.

 

Όπως και νάναι, η ζωή σου αλλά και το φευγιό σου με δίδαξαν. 

Μού έμαθες τις λεξούλες που χρειάστηκαν 

 και γίναμε ένα μυαλό και μια ψυχή.

 

Έφυγες Κυρά μου, έφυγες Τάλη μου. 

Και το σπίτι μας θάναι πια άδειο, όπως και το κρεβατάκι σου. 

 

Έφυγες Κυρά μου. Να πάς στις αστείρευτες πηγές του ουρανού.

Καλή αντάμωση ψυχούλα μου. 

*** 

μκροί παρακείμενοι:οι απώλειες της ζωής μου

 

ζήτησέ μου

τη ζωή  μου
την καλωσύνη των πουλιών
τ' ολόγιομα φεγγάρια
τα μεθυσμένα καλοκαίρια
της μυρωδάτες άνοιξης τα χρώματα
υπάρχω στη ζωή σου

αν το θες
ζήτησέ μου από τους δρόμους σου να χαθώ
και να μην υπάρχω πια στη ζωή σου

μόνο ζήτησέ το

μιας και όσα ζήτησα εγώ
απόκριση δεν πήρα

Κάποτε Ήμασταν εραστές...και συνεχίζουμε...

...ο καθένας μας με τον τρόπο του, με τους φόβους του, τις ανασφάλειές του, τους εγωϊσμούς του και τις προσδοκίες του. Όλα αυτά που δεν προλάβαμε ή δεν θελήσαμε να ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ.

Μα ούτε και στα πιο "ανώδυνα" τα καταφέραμε. σκιαμαχούμε, συνεχίζουμε να κρυβόμαστε, ο καθένας για τους λόγους του. Και όταν δεν μοιράζεσαι ούτε τους φόβους σου, αλλά ούτε τις προσδοκίες δεν χτίζεις τίποτα, δεν πάς πουθενά. Ούτε με τον πιο παράτολμο ερωτισμό, ούτε με την ανέξοδη και απαστράπτουσα λυρικότητα.

Τί περίμενες από εμένα, τί περίμενα από εσένα ; ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟ, ΑΓΝΩΣΤΟ. Σίγουρα όχι όρκους και υποσχέσεις. Ούτε και "θαύματα".

Έχω πάψει να φοβάμαι μήπως κάνω λάθος. Όποια λάθη ήταν να γίνουν από μεριάς μου, έγιναν. Και εξιλέωση ζήτησα και με πράξεις το έχω επιβεβαιώσει, τόσο που το να μου πείς "έλα μαζί μου" είναι η μόνη μου εκκρεμότητα. Και τον δρόμο τον θυμάμαι, και λάθος δεν θα κάνω.
Αν στις εκτιμήσεις μου πάλι, κάνω κάποιο λάθος, δεν το φοβάμαι. Άλλωστε "το λάθος είναι ο πρόδρομος του σωστού". Έτσι δεν είπαμε ;

Et in Arcadia ego, λοιπόν. Με τις ευλογίες ΣΟΥ !

 

(φωτο: σκηνικό από καύση ξερών κλαριών τον Οκτώβρη. Αποδεκτή κάθε ερμηνεία)

όταν κοιμάται ο Έρωτας...

...ξυπνάει η Αγάπη.

 

και, 

ούτε το Ναι, 

ούτε το ΟΧΙ

δεν θα χρειάζονται πια

παρά,

η Γεύση

της αιώνιας μας συν-ύπαρξης.

η Προσήλωση

Ξέρω πολλά έντομα και γενικώς υπάρξεις που δεν τριγυρνάνε ποτέ άσκοπα. κάθε τους ταξίδι έχει έναν προορισμό.  ας παρατηρήσουμε τα μυρμήγκια, ή τις μέλισσες. αλλά και τις σαύρες, τα πουλιά, τις γάτες. όλες οι φυλές των όντων, εκτός της, κατά πλειοψηφία, ανθρώπινης, ταξιδεύουν προσηλωμένες σε έναν σκοπό.

Η Προσήλωση είναι ένα χάρισμα της φύσης των όντων, ένα χάρισμα θεϊκό. έχει εγκλωβίσει την έγνοια, τη αγάπη, τον έρωτα, την αφοσίωση, την πίστη, την απλότητα, τη σεμνότητα, την επι-υπομονή, την καρτερία, τον σεβασμό, την επίγνωση του πρόσκαιρου της ζωής, ορίζοντας έναν μικρόκοσμο αντάξιο της κάθε οντότητας. 

Η προσήλωση είναι ο Λόγος και η Ιερότητα των όντων. εγκλωβίζοντας επί μέρους αξίες, γίνεται η σκλάβα τους, μια αυτούσια και αυτοτελής αξία. δεν διαχέεται, δεν σκορπιέται, αλλά δαπανάται ατελεύτητα προς δόξα αυτών που έχει εγκλωβίσει.

Αυτός ο κλωβός είναι το ανέσπερο Φώς και τον λέω Ευτυχία.

εδώ

Ας μην βολευτούμε σ' αυτή τη στασιμότητα,

κι ας μας προσφέρει πίστωση χρόνου,

κι' ας μας "προστατεύει από το "άγνωστο αύριο"

γιατί, 

Λάθος είναι ο Φόβος του Λάθους.

 

Όσες σκιές και αν απόμειναν

δεν θα τις αποδιώξει παρά μόνο η θέλησή μας για ζωή,

η λαχτάρα για το λυτρωτικό μας αντάμωμα.

Ας το τολμήσουμε, θα βρούμε τρόπο.

 

Δεν θα αποτύχουμε. 

Και αυτή η βεβαιότητα μας έφερε έως εδώ.

Γι' αυτό το "εδώ" 

μαζί θα βρούμε τη λέξη να το στολίσει.

 

πού πάνε οι λέξεις όταν φεύγουν ;

Μητέρα, Μάνα, Μαμά... 

 

..πάνε να συναντήσουν επουράνιες ζωές, 

να συμπληρώσουν τη σφαίρα της αιωνιότητας. 

 

Στη θέση τους θάρθουν άλλες, 

εξίσου τρυφερές και γενναίες, 

σαν ίσκιοι ανθισμένων κοριτσιών 

και περήφανων κυπαρισσιών. 

 

Κορμοί που θ' αντέξουν στους ανέμους 

και στη σκαιότητα των καιρών.
 

 

Παιδί μου, Κόρη μου, Ψυχή μου...

 

Πρόσκληση

 
καλημέρα Ελένη και καλό μήνα.
Για το χωριό φεύγω Παρασκευή χαράματα. Λέγεται Σαβάλια. Αν σκεφθείς νάρθεις (εγώ πολύ το θέλω), βρες την πιο σύντομη διαδρομή. Από τον "111" είναι σύντομη αλλά από την Λάμπεια και μετά (όπως θάρχεσαι) είναι κουραστικός ο δρόμος. Την άλλη διαδρομή από Ολυμπία δεν τη θυμάμαι.
Βολεύει νάρθεις 3 μέρες μετά νάχω μαζέψει λιγάκι.

Σε περιμένω !

 
υγ. αυτή η ανάρτηση θα μείνει για κανά 2 μέρες.