Αναμεταξύ τους ξένοι οι σταυροί μας,
πάνω τους καρφώθηκαν οι αλήθειες του καθενός,
ειπωμένες και ανομολόγητες,
στεφανωμένοι από ξενύχτια και εφιάλτες,
κι από ρυτίδες που η έγνοια χάραξε
και η αγωνία, για τα αναπάντητα γιατί.
αμόλυντες ζωές που λαχταρούν να σμίξουν
να πλανηθούν στα σκιερά τα μονοπάτια,
να ξομολογηθούν στα πουλιά τους φόβους τους,
και στους αγγέλους τους
το πως από τη στέρφα γη δραπέτευσαν.
Ύμνος η ζωή σαν (ξανα)σμίγει.
κι ευλογημένος ο ένας ο σταυρός,
και η ζωή που στ' όνομά του βαφτίστηκε.
δες πάλι,
πόση η έχθρα μου
για τον χωριστό σταυρό που προμηνύει θάνατο
αυτόν που πολλές φορές λύτρωση εφώναξα.
κι αν οι λέξεις μου είναι φτωχές
είναι γιατί η πηγή τους στερεύει.