Κύλησεν ο καιρός σαν το νερό
στο ίδιο το ποτάμι που ανταμώσαμε.
για πρώτη φορά το Σ' Αγαπώ
πιο γνώριμο από ποτέ το άκουσμά του
κι' ας είχε χρόνια πίσω του.
Κύλισεν ο καιρός και δεν ειπώθηκε ξανά
μα δεν εσιώπησε η λαλιά μες στην ψυχή μας
κι' έγινε πόνος, δάκρυ, αναστεναγμός,
κι' έγιναν τούτα η μαγιά,
όρκος να γενούν παντοτεινός.
Κι' αύριο στου πρώτου τ' αγκαλιάσματος τη σκιά
στου πρώτου μας φιλιού τη μεταξένια αύρα
πούκανε ο χρόνος φυλακτό
-κι' απίθωσε σε κείνο το παγκάκι-
αύριο πρωί θα Σε καρτερώ καρδιά μου.
Την ώρα τη γνωστή, στο χρόνο μας τον λίγο
-τον μεγάλο-
στα χνάρια του πρώτου μας χαδιού θα καρτερώ.
Σ' Αγαπώ