Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

όταν φεύγεις


αυτοί που φεύγουν δεν έχουν μνήμες
τις δώρησαν, 
σ' αυτούς που μένουν
στον πόνο τους σύντροφο. 
αυτοί που μένουν
και αυτοί που φεύγουν
συνταξιδεύουν στην ίδια ομορφιά
χωρίς θυμό, χωρίς μνήμη.

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

απουσία


κάθε ταξίδι
κάθε τόπος
κάθε στιγμή
μια απουσία
η δική σου απουσία

η δική μας μαχαιριά

ανάγκη 
να ζώ με το τίποτα
ανάγκη να τ' αγαπήσω.


Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

καλημέρα


αν κάνω λάθη μόνον εσύ μπορείς να τα δείς
αν εσύ κάνεις λάθη μόνον εγώ μπορώ να τα αγαπήσω.

κάνουμε λάθη κυνηγώντας την ομορφιά
τα αγαπάμε σαν παιδιά μας, 
δεν ντρεπόμαστε γι αυτά,
ό,τι ζεί λαθεύει, 
πασχίζοντας να βρεί διόδους 
πέρα από αυτούς που του μάθαν οι άλλοι.

όμως, αν την μαγεία του λάθους δεν την αποκαλύπτουμε 
τότε το λάθος σήπεται και βρωμίζει.
βρωμίζει χειρότερα από τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας
χειρότερα από πόθους ανομολόγητους
και από τα κρυμμένα μας μυστικά.

τα λάθη μας είναι οι τροχειοδείκτες της ζωής μας
ο φωτεινός χάρτης της διαδρομής μας,
τα κόκκινα αστέρια στον άπειρο ουρανό
που και νεκρά ακόμη στολίζουν το στερέωμα.

κάθε πρωϊ που ξαναρχίζει είναι όμορφο 
σαν κοιτάμε τον ουρανό με τα λάθη μας.

καλημέρα.

υγ. και η γραφή αυτή ίσως νάναι ένα ακόμη λάθος. 
Μόνον εσύ μπορείς να το δείς. 
Μόνον εσύ μπορείς να το αγαπήσεις.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

κάποτε να ζήσουμε


κάποτε, 
ας καταλαγιάσει ο θυμός
κι ας φύγει το δείλιασμα
για νάβρει δικαίωση
η αθωότητα που φωλιάζει βαθειά μέσα μας.

ότι γένηκε καλώς γένηκε,
αν πιστέψουμε μ' όλο μας το είναι
πως τίποτα τον όρκο μας δεν μόλυνε
το χρειαζόμαστε αυτό για να πορευτούμε.

σ' αγαπώ
έχουμε ανάγκη τη λαλιά του κάθε μας στιγμή
όπου κι αν είμαστε, όπου και αν στεκόμαστε
δεν ξέρω πως, ας το βρούμε.

κάποτε να ζήσουμε λαχταρώ
τον βράχο να κυλίσουμε, αρκεί.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

πρόσκληση


μόνο σαν ξέρω
πως το ποτάμι είν' ορμητικό 
κι η αγκαλιά σου απέραντη
θάβρω μια σανίδα να πιαστώ,

σαν τα φτερά μου ρωτήσω
στ' αστέρια αν με ταξιδέψουν
και τα μάτια σου  μου πούν
πως στη λευκότητα του γιασεμιού
-π' αστράφτει στη σκοτεινιά της νύχτας- 
αναπαύονται.

τότε θάβρω μια σανίδα να πιαστώ
μαζί να ταξιδέψουμε.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

εσύ κι εγώ

Παράπονο
Βαριά βραχιόλια οι λύπες
Πώς μ' αγαπάς δεν είπες
Το 'χω παράπονο, μάνα μου, στόμα μου
Κι ας πέθαινε το σώμα μου

Σου στέλνω μ' ένα γράμμα
Του φεγγαριού τη λάμα
Πάρ' τη και χτύπα με, μάνα μου, τρέλα μου
Κι αν κλαίει η ψυχή σου γέλα μου

Ξενιτιά
Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές
Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές

Την καρδιά μου, αχ φωτιά μου, όποιος δει
Να του πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί
Ξενιτιά μου, ερωτά μου, φως κι αυγή
Πριν ραγίσει απ' τον σεβντά μου όλη η γη

Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις
Με ποιο κρασί, μεθάει τα μάτια του πες

Κι ας ξέρω
πως ό,τι αγαπάς,
επιστρέφει..

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

σκιά

μα δεν τολμώ να μου μιλήσεις
για το όχι που θα πείς φοβάμαι
κι γίνομαι η σκιά που μεγαλώνει
κι απλώνομαι παντού καθώς ο ήλιος γέρνει,
μέχρι το κρεβάτι μας να φθάσω,
μην τ' αρνηθείς,

τα χνάρια μας κοίτα να σωθούν
για να γίνουμε αυτό που είμαστε
και της ψυχής μας οι ορίζοντες
στο χρώμα του έρωτά μας να ντυθούν,
Αγάπη μου.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

πώς;

πως ν' αποδιώξω από το μυαλό 
πως το φευγιό που μούταξες 
δεν ήταν παντοτεινό.

πάνω που χαράζει-Αυτή τη Μέρα-
βαριά τα βλέφαρα από την αναμονή
-να φτιάξω δυό τσιγάρα και να σκεφτώ-
αν άσκοπα περιηγήθηκα στα χρόνια της αγωνίας μου
αν άσκοπα τα Γιατί
αν άσκοποι κι οι φόβοι μας
πως τάχα μια δύναμη που κρύβεται μέσα μας
ποδοπατά τα χνάρια που κάποτε αφήναμε στην άμμο.

θα φτιάξω κι' άλλα τσιγάρα
δίνοντας χρόνο στην αναμονή
για να μου ξηγήσει το

ΕΣΥ, 
που μόνο ρούχο που ποθώ να σε τυλίξω 
είναι εκείνο της Αλήθειας 
το δυσκολοϋφασμένο, 
το κρυστάλλινο. 
 Δεν το αντέχω να σε χάσω σε κανένα θάμπος. 
 Ακόμα κι αν αυτό εσήμαινε να σ' αποχωριστώ.

έτσι κι' αυτή η μέρα θα καμωθεί πως θα ξεγελασθεί
κι εγώ σε ανυποψίαστες διαδρομές θα περιπλανηθώ για να πιστέψω,
πως δεν αρκεί ο θάνατος να μιλήσει για την Αλήθεια.
μα το Μαζί για να φωτίσει τις ζωές Μας.

Γιατί δίχως να έχω να πω τίποτε άλλο, 
Σ' αγαπώ.  
Μονάχα αυτό.  
Αρκεί.

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

μ' έμαθε η νύχτα

δυό μέρες πριν
τον απο-χωρισμό μας
που ποτίστηκε με δάκρυ

Δεν έγινε μπορετό να βρεθούμε από τότε 
κι έτσι προτίμησα-με να τ’ αποφύγουμε. 
προτιμήσα-με 
να κρατήσουμε το φιλί της τελευταίας βραδιάς, 
παρά ένα αναγκαστικά τυπικό.

φτωχύναμε είχαμε πεί λίγες ώρες πριν
μα τώρα λέω πως πλουτίσαμε
κρατώντας τη ζωή μας για εμάς.


Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

τί να πώ ...

...όταν τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
και το χέρι διστάζει ν' απλωθεί
στο φέγγος το απόκρυφο.

δανείζομαι το χρόνο του χθες
και την υπόσχεση του αύριο
κι αφουγκράζομαι την ψυχή μου 
το σ' αγαπώ είναι πολύ μικρό να λέει
για να χωρέσει όλα μας τα όνειρα.

(τόσο φτωχές οι λέξεις
γιατί η ύλη αδράνησε). 

και σαν έτοιμος από καιρό κι από αιώνες
λαχταρώ το σμίξιμο 
το παντοτεινό