Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

δεν θα φύγω ποτέ

Κοιτώ με δέος 
Αυτό που ταίριαξε τις ανάσες μας
και σαν πεταλούδα φτερουγάει ανάλαφρα στο γύρω μας.

Και πότε πότε μας χαϊδεύει με τα βελούδινα φτερά του, 
ίσα για να ξυπνήσει τον Πόθο μας γι' αυτό.

Λες και το Μαζί να είναι Σύμπαν μες στο σύμπαν. 
Λες κι η αλήθεια που τρυγάει το κορμί και την ψυχή μας 
μια στο Ποτέ να χάνεται
και μια στο Πάντα να ανασταίνεται
να υφαίνει με τις κλωστές τις ύπαρξής 
εκείνο το
σ' αγαπώ
το από -κοσμο

δεν θα φύγω ποτέ από τη γη
που τα λόγια τούτα στέριωσαν κάτω από τα πόδια μας.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

καλώ τις μνήμες νάρχονται



Και μ' έναν ανερμήνευτο τρόπο 
χαίρομαι που πήγες σπίτι [ ]

[χωρίς το "μου" χωρίς το "σου"]

γιατί το όποιο χώμα μαζί ποτίσαμε με δάκρυ
κάποτε σαν νησί φλεγόμενο θα προσαράξει
κατέχοντας ήλιο και πεθυμιά μονάχα.

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

θυμήσου

έφυγες
για νάχει ο πόθος νοστιμιά
και ρίζωμα η Αγάπη,
μα και τα δυό
στο φόβο και στο δείλιασμα,
σκοτείνιασαν αντάμα.

σήκω,
περνάει ο θάνατος
κι' άδικα μας γυρεύει.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

γι' αυτό

δεν είν' ο πόθος που μας κατέχει
αλλά η αναμονή του μετά,
να μ' έχεις, να σ' έχω
να σε κρατώ, να με κρατάς
κάθε στιγμή, 
και για πάντα

γι' αυτό μου λείπεις


Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

απλά

ένα φιλί
μια αγκαλιά
ο κόσμος μου εσύ
ο κόσμος σου εγώ.
και τ' αγνάντεμα
στον ορίζοντα της ψυχής μας
κεί που τα τσακίσματα κάνουν τις σκιές
και μ' ένα χάδι γίνονται
τσακίσματα στου έρωτα το σεντόνι.

άχνα ιερή 
νάρθει η στιγμή
να μην αργήσει,
άχνα για Ζωή.

χάδι 

αγκαλιά
λαχτάρα παντοτινή  


Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

θα ήταν..

... μέρα ετούτη
γιομάτη χρώματα φρεσκοανακατεμένα 
σχήματα πρωτοχάραγακαι νιούτσικα, 
ολόφρεσκα χαμόγελα
σκαρούδια του Έρωτα ετούτου.
20.6.2012

όμως,
ό,τι με πληγώνει είναι αυτό που δεν ρωτάς
γιατί ο χρόνος χάνεται
και πως στης νύχτας το σκοτάδι
αποζητώ με μιαν αφή να ζωντανέψεις.


Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

μνήμες

Σ' αγαπώ
δεν αντέχω να μη το ξαναγράψω
και δεν αντέχω να μην ελπίζω
πως και σύ μ' Αγαπάς
Ναι, 
το  ψιθυρίζω κάθε μου στιγμή.

σε Νοσταλγώ
σε Περιμένω
σε Λατρεύω 
σε Ποθώ
σ' Αγαπώ
από Πάντα
για Πάντα....


Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

σαν σήμερα


"νοιώθω τη σκέψη σου να με αγγίζει"

Σ' αγαπώ με τη γλώσσα του πουλιού τ' αηδονιού
και μετάφραστα μ' όσα στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ μ' όλα τ' άστρα του βαθιού μ' ουρανού
στήσου αγάπη μου πλάστρα στο θαμπό μου το νου

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ στο θαμπό μου το νου"
(Κ. Παλαμάς)


Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Αγάπη


Αγάπη

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. 
Και με είδε μια αχτίδα.

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.

Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν 
ότιδεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Κώστας Καρυωτάκης

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

ευχή


Να ζήσουμε το όνειρο μιας στιγμής σ' έναν αιώνα,
σκηνή που θα δραπετεύει και ποτέ δεν θα φύγει
κι αν φύγει στον ουρανό θα πάει
να πεί πως τούτη την αγάπη μας
μόνο ο θάνατος τη ζήλεψε, 
την έκλεψε,
αστέρι να την κάνει.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

επέτειος


σαν σήμερα
18 του Μάη
πετάξαμε πάνω απ' την πόλη,

τα κορμιά μας ενώθηκαν
το σώμα σου μπήκε στο δικό μου
και στο δικό σου
η παντοτεινή μου αγάπη
και ο έρωτας 
ο παλαιότατος των όλων καιρών.

γεύθηκα τη σάρκα σου
και σύ τη δική μου
και της αποδοχής μας τα κύτταρα 
φυλαχτό,
σαν το σεντόνι μας
όπου κείται η μαρτυρία της σε σώμα ένα ύπαρξής μας.

επέτειος, επέτειοι
κάθε μέρα μια
(τρία χρόνια τώρα)
πόνου και χαράς
στέρησης και επαιτείας.

μια αν μούλεγες να διαλέξω μια
θα διάλεγα αυτήν
που με σύγκορμη αγαλλίαση
σου είπα Σ' Αγαπώ.

γαι νάναι η επέτειος
όλων μας των ημερών.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

τοίμασε ξανά το ταξίδι


δυό λέξεις είπες
κι' έγινε χείμαρρος η χαρά
και στέρεψε από τη γη η λύπη.

μετά για καιρό μιλούσες για θάνατο και εννοούσες Ζωή. μιλούσες για αποχωρισμό και εννοούσες σμίξιμο που θα όριζε ποιά ζωή θα παραμέριζε για πάντα τον θάνατο. κι αναρωτιόμουν πως ό,τι πολύτιμο μπορούμε να έχουμε είναι αυτό,

κάποιον ν' αγαπάς
κάποιος να σ' αγαπάει

και μείναν οι όρκοι αδιάφθοροι, τα ποτάμια μας αμόλυντα και η βάρκα σκαρί από βράχου ψυχή ν' αρμενίζει στη δίνη του πελάγους, δειλά μα άφοβα γιατί ήξερες

κάποιον αγαπάς

τοίμασε ξανά το ταξίδι 
γέρνει ο καιρός μπροστά μας
κάποιος σ' αγαπάει

ζαλώσου την ψυχή σου, ντύσου με το πιο όμορφο φουστάνι, κείνο το ποροκαλί που σε πρωταντίκρυσε η άνοιξη, κι εγώ με τα μάτια της σε λάτρεψα, πάρε τον δρόμο τον χιλιοδιαβασμένο κι έλα ν΄ανταμωθούμε καθώς το πρωϊνό θ' αποδροσίζει και ο ήλιος θα υπόσχεται αιώνιο φώς και μια παντοτινά ζεστή αγκαλιά, χωρίς η ντροπή να τρεμοπαίζει στα βλέφαρα, χωρίς ο φόβος να ταλανίζει τις λέξεις. 
και ξανά οι λέξεις  Μας
από ένα στόμα, 
ένα νού, 
και μια ψυχή,
Σ' Αγαπώ

ν' αφεθεί η σκέψη στα επιούσια και ο πόθος στα αιώνια, να διατηρήσει τη σάρκα ζωντανή, χθες σήμερα αύριο, πάντα και σμιγμένη στο ένα που μας υποσχέθηκαν θεοί και δαίμονες, εξεγερμένοι και ποιητές, και μερικοί το έκαναν έργο για να έχουν λόγο και αιτία οι προτομές τους δεξιά κι αριστερά του δρόμου που θα διαβείς για νάρθεις, που θα διαβούμε μαζί για να φύγουμε για κει που τα σύνορα των οριζόντων σχηματίζουν μια καλύβη, ολόφωτη από έρωτα κι όπου ποτέ η γλυσίνα δεν χαρίζει τα άνθη της στο θάνατο και η αθανασία απαγγέλει κάθε γλώσσα ξένη ως πριν, κάθε γλώσσα του σώματος και της ψυχής, του νού και των όντων που κάτω από το βάρος των αστεριών θα ζητούν όλο και περισσότερη αγάπη.

τρείς λέξεις, 
αρκετές για να ζωγραφίσουν τον έρωτά μας
θέλεις; θέλω πάντα

καλή μου,
δυό λέξεις μόνο αρκούν

Σ' Αγαπώ

η μόνη μου αλήθεια
 και η παντοτεινή


υγ. 12 Μάη του 2012 
23.05, όπως ακριβώς τρία χρόνια πριν