Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

τ' αγκάθια


έλα,
ό,τι* μας πληγώνει αναμεριάζοντας,
μαζί στο βουνό ν' ανέβουμε.
μόνο έτσι,
ο φόβος κι η ντροπή του τίποτα
στάχτη στο διάβα μας για την ανατολή.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

θ-ελ-ω

να μη χαθεί και τούτη η άνοιξη
κιότεψε η αρμύρα των κορμιών
ποτίζοντας τα μάτια μας.

μ' όλα θολά τριγύρω μας
το δρόμο μας χάσαμε.

"να μη χαθεί και τούτη η άνοιξη"
αντίλαλος να γενεί και ως εδώ να φτάσει
ανάλαφρη τότε η περπατησιά
και στο κατώφλι σου θα ελ-θ-ω
μ' ένα λουλούδι ταπεινό
να σου μαρτυρήσει πως
κείνος ο αιώνιος όρκος σου 
δικός μας ήταν.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

οι κερασιές ν' ανθίσουν εφέτος


χάνουμε στιγμές
που τη ζωή λιγοστεύουν
και η απουσία βαρειά σκια πάνω της

δος μου ένα χέρι
πάρε το δικό μου
όσο η φλόγα τ' αγκαλιάζει

ξεθωριασμένη η αγάπη
χωρίς να μπορεί το χέρι
να σηκώσει τ' ανάχρια
χωρίς η αναπνοή να μη ζεσταίνει
χωρίς το κορμί να μην αφουγκράζεται 
του άλλου κορμιού την ανάσα.

ξεθωριασμένη
χωρίς σπονδές στον έρωτα.

γι αυτό σου λέω ψυχή μου
λίγη βιάση 
να σταλίσει ο καιρός που χάνεται
για να μας θωρώ 
δυνατούς στον άνεμο,
δυνατούς στο φόβο μας.

καμμιά ταραχή ας μην ακουμπήσει στα λόγια μας
παρά μόνο στα κορμιά μας
όταν εκείνη τη στιγμή θα σμίγουν για πάντα,
Αγάπη μου.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

η πλάνη

νάν' ετούτη άραγε
που με το φόβο συντροφιά
μας σέρνει στ' απάτητα του νού
στα σωθικά της τρέλλας ;

ή μη το χέρι αλλουνού
π' απλώθηκε σιμά μας
στολίζοντας με κείνο το "από"
του χωρισμού το στέρνο ; 

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

γιατί ;

τον δρόμο που μούδειξες να πορευτώ
μόνος μου δεν ήθελα να τον διανύσω
φοβόμουν το χωρισμό π' αντάμωσα.
κι ας ήξερα καλά πως θα σ' αγαπούσα για πάντα
και πως τους όρκους μου ποτέ δεν θ' απατούσα.
και θα το φωνάζω ξανά


ακόμη κι αν χρειασθεί ο θάνατος
αυτό να μαρτυρήσει.

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

ευχή


βάλτωσ' ο χρόνος
το φευγιό του φόβου καρτερώντας
μα θα σταθώ σε τούτη την ευχή

μα υποσχέσου μου...
ότι στο πρώτο φως του ύπνου 
το ξενίτεμα θα σβήσει
κι εμένα έρωτα ξανά θα με φωνάξεις

της σιωπής τον πόνο να γητέψω.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Μαζί

δεν είναι το ξερό κλαρί που δίνει τον καρπό 


μα η ανάσα η ζεστή π' αφήνει στο λουλούδι
της παγωνιάς τ' αντίδοτο.


Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Ἄλλοτε η θάλασσα...

Ἄλλοτε ἡ θάλασσα μᾶς εἶχε σηκώσει στὰ φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στὸν ὕπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τὰ πουλιὰ στὸν ἀγέρα
Τὶς ἡμέρες κολυμπούσαμε μέσα στὶς φωνὲς καὶ τὰ χρώματα
Τὰ βράδια ξαπλώναμε κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα καὶ τὰ σύννεφα
Τὶς νύχτες ξυπνούσαμε γιὰ νὰ τραγουδήσουμε
Ἦταν τότε ὁ καιρὸς τρικυμία χαλασμὸς κόσμου
Καὶ μονάχα ὕστερα ἡσυχία
Ἀλλὰ ἐμεῖς πηγαίναμε χωρὶς νὰ μᾶς ἐμποδίζει κανεὶς
Νὰ σκορπᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε χαρὰ
Ἀπὸ τοὺς βράχους ὡς τὰ βουνὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ὁ Γαλαξίας
Καὶ ὅταν ἔλειπε ἡ θάλασσα ἦταν κοντὰ ὁ Θεός
Γιώργος Σαραντάρης


θα γίνεις δικιά μου

το Τέλος του δισταγμού
και η Αρχή 
στην αγκαλιά σου να φθάσω 

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

θάθελα


θάθελα,
να μη σ' αναζητώ στα άνυδρα τούτα μέρη
όπου οι λέξεις ξεψυχάνε στο φώς της οθόνης.

ξέρουμε πως το ουρλιαχτό μας 
ποτέ δεν θα το ακούσουμε εδώ
πως ο πόθος δεν αναπαρίσταται σε pixels
πως το Σ' Αγαπώ δεν εμπιστεύεται τα bytes.

Πάνω στα σεντόνια η ιστορία μας όλη
ξεμπροστιασμένη από της ψυχής την ομορφιά
αφτιασίδωτη αλήθεια που σφραγίζει το σκοτάδι,
ποιά φωτογραφία θα μιλήσει γι' αυτά ;

θάθελα
το Σου ανήκω, μας ανήκουμε 
ψιθυριστά να γράφεται
με το φέγγος των ματιών μας
τους σφυγμούς της καρδιάς μας
και τη θέρμη των χαδιών μας.

θάθελα 
τη γεύση του σώματός σου να πλημμυρίζει το στόμα μου
το χάδι πάνω στις πληγές μας να υπόσχεται το παντοτινό
τα φιλιά μας 
-κεί που το ρυάκι της ψυχής μας χύνεται στο απέραντο-
να ζωγραφίζουν το Ένα μας

είθε
αχρείαστες νάναι οι οθόνες της ζωής μας
αρχείαστο και τούτο το blog
που έναν θάνατο τούχω τάξει
και θάναι ο πιο γλυκός απ' όλους 
γιατί ο μόνος όρκος που μας πρέπει
-Σ' αγαπώ-
με μια αγκαλιά θε να τον φωνάξουμε.

Σ' αγαπώ
τίποτ' άλλο να πώ δεν μπορώ...