αρκεί.
Κυριακή 1 Μαρτίου 2015
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015
θ-ελ-ω
να μη χαθεί και τούτη η άνοιξη
κιότεψε η αρμύρα των κορμιών
ποτίζοντας τα μάτια μας.
μ' όλα θολά τριγύρω μας
το δρόμο μας χάσαμε.
"να μη χαθεί και τούτη η άνοιξη"
αντίλαλος να γενεί και ως εδώ να φτάσει
ανάλαφρη τότε η περπατησιά
και στο κατώφλι σου θα ελ-θ-ω
μ' ένα λουλούδι ταπεινό
να σου μαρτυρήσει πως
κείνος ο αιώνιος όρκος σου
δικός μας ήταν.
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015
οι κερασιές ν' ανθίσουν εφέτος
χάνουμε στιγμές
που τη ζωή λιγοστεύουν
και η απουσία βαρειά σκια πάνω της
δος μου ένα χέρι
πάρε το δικό μου
όσο η φλόγα τ' αγκαλιάζει
ξεθωριασμένη η αγάπη
χωρίς να μπορεί το χέρι
να σηκώσει τ' ανάχρια
χωρίς η αναπνοή να μη ζεσταίνει
χωρίς το κορμί να μην αφουγκράζεται
του άλλου κορμιού την ανάσα.
ξεθωριασμένη
χωρίς σπονδές στον έρωτα.
γι αυτό σου λέω ψυχή μου
λίγη βιάση
να σταλίσει ο καιρός που χάνεται
για να μας θωρώ
δυνατούς στον άνεμο,
δυνατούς στο φόβο μας.
καμμιά ταραχή ας μην ακουμπήσει στα λόγια μας
παρά μόνο στα κορμιά μας
όταν εκείνη τη στιγμή θα σμίγουν για πάντα,
Αγάπη μου.
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015
η πλάνη
νάν' ετούτη άραγε
που με το φόβο συντροφιά
μας σέρνει στ' απάτητα του νού
στα σωθικά της τρέλλας ;
ή μη το χέρι αλλουνού
π' απλώθηκε σιμά μας
στολίζοντας με κείνο το "από"
στολίζοντας με κείνο το "από"
του χωρισμού το στέρνο ;
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015
γιατί ;
τον δρόμο που μούδειξες να πορευτώ
μόνος μου δεν ήθελα να τον διανύσω
φοβόμουν το χωρισμό π' αντάμωσα.
κι ας ήξερα καλά πως θα σ' αγαπούσα για πάντα
και πως τους όρκους μου ποτέ δεν θ' απατούσα.
και θα το φωνάζω ξανά
αυτό να μαρτυρήσει.
Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014
Ἄλλοτε η θάλασσα...
Ἄλλοτε ἡ θάλασσα μᾶς εἶχε σηκώσει στὰ φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στὸν ὕπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τὰ πουλιὰ στὸν ἀγέρα
Τὶς ἡμέρες κολυμπούσαμε μέσα στὶς φωνὲς καὶ τὰ χρώματα
Τὰ βράδια ξαπλώναμε κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα καὶ τὰ σύννεφα
Τὶς νύχτες ξυπνούσαμε γιὰ νὰ τραγουδήσουμε
Ἦταν τότε ὁ καιρὸς τρικυμία χαλασμὸς κόσμου
Καὶ μονάχα ὕστερα ἡσυχία
Ἀλλὰ ἐμεῖς πηγαίναμε χωρὶς νὰ μᾶς ἐμποδίζει κανεὶς
Νὰ σκορπᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε χαρὰ
Ἀπὸ τοὺς βράχους ὡς τὰ βουνὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ὁ Γαλαξίας
Καὶ ὅταν ἔλειπε ἡ θάλασσα ἦταν κοντὰ ὁ Θεός
Γιώργος Σαραντάρης
θα γίνεις δικιά μου
το Τέλος του δισταγμού
και η Αρχή
στην αγκαλιά σου να φθάσω
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014
θάθελα
θάθελα,
να μη σ' αναζητώ στα άνυδρα τούτα μέρη
όπου οι λέξεις ξεψυχάνε στο φώς της οθόνης.
ξέρουμε πως το ουρλιαχτό μας
ποτέ δεν θα το ακούσουμε εδώ
πως ο πόθος δεν αναπαρίσταται σε pixels
πως το Σ' Αγαπώ δεν εμπιστεύεται τα bytes.
Πάνω στα σεντόνια η ιστορία μας όλη
ξεμπροστιασμένη από της ψυχής την ομορφιά
αφτιασίδωτη αλήθεια που σφραγίζει το σκοτάδι,
ποιά φωτογραφία θα μιλήσει γι' αυτά ;
θάθελα
το Σου ανήκω, μας ανήκουμε
ψιθυριστά να γράφεται
με το φέγγος των ματιών μας
τους σφυγμούς της καρδιάς μας
και τη θέρμη των χαδιών μας.
θάθελα
τη γεύση του σώματός σου να πλημμυρίζει το στόμα μου
το χάδι πάνω στις πληγές μας να υπόσχεται το παντοτινό
τα φιλιά μας
-κεί που το ρυάκι της ψυχής μας χύνεται στο απέραντο-
να ζωγραφίζουν το Ένα μας
είθε
αχρείαστες νάναι οι οθόνες της ζωής μας
αρχείαστο και τούτο το blog
που έναν θάνατο τούχω τάξει
και θάναι ο πιο γλυκός απ' όλους
γιατί ο μόνος όρκος που μας πρέπει
-Σ' αγαπώ-
με μια αγκαλιά θε να τον φωνάξουμε.
Σ' αγαπώ
τίποτ' άλλο να πώ δεν μπορώ...
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014
εσύ κι εγώ
Σ' αγαπώ
Σ' αγαπώ
Μαζί για πάντα
δεν μας πιστεύω
φοβάμαι μη μας χάσω
φοβάμαι μη χαθείς
όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ, σου λέω
φοβάμαι
ζώ μόνο για σένα
ζούμε μονο για μας
προχώρα
που να πάω
......
η αγάπη σταλιάζει μέσα μου
......
αγάπη που δεν μοιράζεται μαραζώνει
......
θέλω να γίνω φωτιά
Σ' αγαπώ, φοβάμαι
θέλω να γίνουμε φως
Σ' αγαπώ, φοβάμαι
θέλω να γίνω στάχτη
Σ' αγαπώ, φοβάμαι
έλα ν' αγκαλιαστούμε
......
μας αγαπώ, φοβόμαστε
......
πάμε να φύγουμε ΜΑΖΙ για πάντα
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014
κομμάτια ζωής
η έγνοια μου
που δεν μπόρεσα ακόμη
τις πληγές που έθρεψα να κλείσουν
η σκέψη μου
που αγκαλιάζει σφιχτά την κάθε σου ανάσα
και ο φόβος μου
πως πληγή και τούτο μπορεί να φαίνεται.
και ο φόβος μου
πως πληγή και τούτο μπορεί να φαίνεται.
ένα γνέμα ψάχνω να γητέψει την ξενητειά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)