Τρίτη 15 Απριλίου 2014

επανόρθωση

στις ημιτελείς αναγνώσεις λέξεων 
-στο πένθος αοράτων σκιών συνδρομή- 
γάντι μου η ελπίδα 
πως κάποτε ο χρόνος 
θα λευτερώσει το φώς για να ξαναδιαβαστούν.

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

φυλαχτό

τα βήματά μου

που έχω να διανύσω 
σε λασπωμένους δρόμους 
πάλι και πάλι από την αρχή, 
αναζητώντας το κλειδί 
που έναν καιρό 
στον μάστορα του έρωτα εμπιστεύτηκα,

ξέροντας 
πως η φλόγα του ποτέ δεν θα σβήσει

Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

η βροχή



σταγόνες βροχής 
ίσα που κρατούν μιαν υπόσχεση Άνοιξης
σαν το θολό τ' ουρανού κάποτε φεύγει.

μα ποιάς πηγής τη θέληση του αστείρευτου
μπορούν να δυναμώσουν;

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

η διαδρομή

είναι στιγμές που μάταιη θαρρώ
τούτη τη στείρα διαδρομή,
προσδοκώντας το ταξίδι
που απαλλοτριώνει τη σκουριά των καιρών.

και λέω μη-πως, 
θάταν καλύτερο νάχαν σβήσει τα χνάρια μου 
πάνω στο χέρσο τούτης της ζωής.

και είναι στιγμές που θέλω να ζώ ίσα για ν' ακουστεί, 
πως το κομμάτι της αλήθειας εκείνο,
που απελπίζει την ψυχή, δεν είναι η αλήθεια
παρά η απρόκλητη άγνοια. 

Σ' αυτές τις νύχτες 
που θηρίο γένηκα καθ' υπόδειξη
τα όνειρα από τα στιχάκια του Πάμπλο 
ρούχα που στεγνώνουν στον πάγο της ψυχής μου.

ούτε ήχος, ούτε χρώμα στο δισάκι μου.

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

ήλθε ο καιρός..


μόνον εσύ ξέρεις 
πόσες νύχτες βάρυναν τα πόδια μου 

και μόνον εγώ 
για τους χειμώνες που ψύχραναν την ψυχή σου. 

για τις πληγές μας 
κανείς μας δεν μίλησε ποτέ.

μήπως ήλθε ο καιρός 
να γητευτεί ο πόνος τους ;

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

δισταγμός,


ποιός στον ουρανό αρνείται να πετάξει;


μα είναι ο δισταγμός 
που στης περιφρόνιας το θυμό
τρέφεται 
και μας κρατά δεμένους.

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

βράχους ας γκρεμίσουμε

τους τόπους μας...
όπου η πέτρα υφάδι γίνεται

και τ' απέραντου καθρέφτισμα


κατασταλάζοντας στο βάθος της ψυχής μας μνήμες...


τους χάνουμε. σαν τα γιοφύρια τους γκρεμίζουμε
διαγράφοντας κάθε πεθυμιά επιστροφής.


φωτογραφίες: Ικαρία

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

"να διώξω τα σύννεφα"


σαν το άνθος το πρώτο - υπόμνηση της άνοιξης,
σαν τα κλάμα το πρώτο - αναγγελία ζωής, 
η Λέξη η πρώτη - που αποδιώχνει τα σύννεφα.


αυτές απόμειναν οι αποστάσεις 
ως την Αυγή. 

φωτο:ανθισμένη 'μυγδαλιά στο Κάστρο

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

φόβος


τώρα,
ίσως να φοβάμαι λιγότερο
ν' απλώσω το χέρι μου στο κενό,


αρκεί, κάποιες φορές
φως μελιχρό
να σκορπά στο έξω της νύχτας
το καλωσόρισμα.