Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

βράχους ας γκρεμίσουμε

τους τόπους μας...
όπου η πέτρα υφάδι γίνεται

και τ' απέραντου καθρέφτισμα


κατασταλάζοντας στο βάθος της ψυχής μας μνήμες...


τους χάνουμε. σαν τα γιοφύρια τους γκρεμίζουμε
διαγράφοντας κάθε πεθυμιά επιστροφής.


φωτογραφίες: Ικαρία

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

"να διώξω τα σύννεφα"


σαν το άνθος το πρώτο - υπόμνηση της άνοιξης,
σαν τα κλάμα το πρώτο - αναγγελία ζωής, 
η Λέξη η πρώτη - που αποδιώχνει τα σύννεφα.


αυτές απόμειναν οι αποστάσεις 
ως την Αυγή. 

φωτο:ανθισμένη 'μυγδαλιά στο Κάστρο

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

φόβος


τώρα,
ίσως να φοβάμαι λιγότερο
ν' απλώσω το χέρι μου στο κενό,


αρκεί, κάποιες φορές
φως μελιχρό
να σκορπά στο έξω της νύχτας
το καλωσόρισμα.

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Μ-έθ-η


.... άλμα, ακροθαλάσσι, καταχνιά, φυλαχτό, απέναντι, 
ταξίδι, αντί - σταση, κοίτα, σκιές, τζάμι, ανθίσουν, κύλα, 
εαρινό, αλαφροπατώντας, μέλισσα, φράχτης, ζύγι, 
νανούρισμα, δείλι, κερασιές, δεντρί, σκιές, χνωτισμένο, 
φεγγαρόστρατα, φως, αραξοβόλι, αχ, αγάπη ...

μεθώ 
με τις λέξεις σου
 αιώνες ειπωμένες 
κι' από νύχτες χωρίς άστρα αθάμπωτες.

μεθώ
με τα ίχνη τους στη θωριά μου
με το χρώμα της φωνής τους
με την ανάσα 
της στιγμής που ειπώθηκαν.
και μου αρκεί,
 
που φύλακας άγγελός μου γένηκαν
στη μέρα ισκιώματα και πηγές
φεγγάρια μες στη νύχτα. 

και τις παίρνω αγκαλιά
κι' ακούω το Σ'αγαπώ
και ταξιδεύω
  Μαζί τους για Πάντα.

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

σμίξιμο


είσαι εδώ, 
ν' αναζητώ στα χνάρια π' αφήνεις 
το άσπιλο των νοημάτων σου.

είμαι εκεί,
ν' αναζητάς με μόχθο υλοτόμου 
να θωπεύσεις τις πληγές μου.

εσύ άγγελός μου 
κι εγώ 
τα φτερά του να γίνω ποθώ. 

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

είναι που,


...κάθε στιγμή
έρχεται η εικόνα σου σαν φώς. 

μα χθές, σιωπηλή με περοσπέρασε
χωρίς καν μια ματιά.
και, πατώντας πάνω στη σκιά μου, ξεμάκρυνε.

και τότε κοίταξα τα πόδια μου
-που έτρεμαν-
κι' είδα πως το αίμα μου κυλούσε πάνω τους,
εκλιπαρώντας τη γή να το δεχτεί.

κι' είπα,
πως και τούτη η στιγμή Δική Μας είναι.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

μπορώ ...

τσαλακωμένη Ζωή

να υπάρχεις
αν δεν με βλέπεις
δεν με ακούς

μπορείς
να υπάρχω 
για να σ' αγαπώ
χωρίς ν' αποκρίνεσαι.

μα αν με ρωτήσεις αν υποφέρω
ναι, θα σου πώ.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

τα χέρια μας

πάρε το χέρι μου,
δός μου το δικό σου,
οι λέξεις που πληγώθηκαν να γιατρευτούν.


Τα σώματα ξέρουν 
πως το νού να αφοπλίζουν
και της ψυχής μας καθρέφτισμα να γίνονται.


Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

είναι,


...κείνες οι εικόνες σου
που ποτέ δεν κοίταξα
κείνες οι πίκρες που αγνόησα
κείνο σου το γέλιο που προσπέρασα.

είναι, 
αυτά που δεν έγιναν κλωστή
στη σκοταδιά του λαβύρινθου
τις ζωές μας να φωτίσουν.

(κι' ήταν που κάτω από τη μάσκα τ' ανεξήγητου
θέριευε η σκουριά της ψυχής μου)

είναι,
τα λασπωμένα σου χέρια
ο ιδρώτας στο κορμί σου
ο στεναγμός της ανάσας σου
τ' ανασηκωμένα σου μαλιά
τ' αμίλητα μάτια
και τα σιωπηλά σου χείλη.

είναι η έγνοια η γλυκιά,
"τί έφαγες σήμερα
τί κοίταξαν τα μάτια σου
πως πέρασες στη δουλειά
τι όνειρο είδες ψές
ποιό φόρεμα φόρεσες"

είναι όλα αυτά
που για μια στιγμή έρχομαι και τ' αγγίζω
και νοιώθω το σώμα μου να αιμορραγεί
από νοσταλγία και πόθο μαζί
για κείνο τ' όνειρο
που λαχταρώ με πέτρες να χτίσουμε
γιοφύρι στο παντοτεινό
και σκαλωσιά στον ήλιο.

είναι,
που μετά αλαργεύω
στο αίμα μας πνιγμένος,
ηττημένος από την κάθε στιγμή
της στιγμιαίας συνύπαρξης.

είναι,
τα μικρά και το μεγάλα
που ζυμώνονται μέσα σου
και αναβλύζουν το φώς της ζωής.

μα,
όπου και αν χαθείς
καταφυγή μου ο κόσμος σου