Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014
Μ-έθ-η
.... άλμα, ακροθαλάσσι, καταχνιά, φυλαχτό, απέναντι,
ταξίδι, αντί - σταση, κοίτα, σκιές, τζάμι, ανθίσουν, κύλα,
εαρινό, αλαφροπατώντας, μέλισσα, φράχτης, ζύγι,
νανούρισμα, δείλι, κερασιές, δεντρί, σκιές, χνωτισμένο,
φεγγαρόστρατα, φως, αραξοβόλι, αχ, αγάπη ...
μεθώ
με τις λέξεις σου
αιώνες ειπωμένες
κι' από νύχτες χωρίς άστρα αθάμπωτες.
μεθώ
με τα ίχνη τους στη θωριά μου
με το χρώμα της φωνής τους
με την ανάσα
της στιγμής που ειπώθηκαν.
και μου αρκεί,
που φύλακας άγγελός μου γένηκαν
στη μέρα ισκιώματα και πηγές
φεγγάρια μες στη νύχτα.
και τις παίρνω αγκαλιά
κι' ακούω το Σ'αγαπώ
και ταξιδεύω
Μαζί τους για Πάντα.
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
είναι που,
...κάθε στιγμή
έρχεται η εικόνα σου σαν φώς.
μα χθές, σιωπηλή με περοσπέρασε
χωρίς καν μια ματιά.
και, πατώντας πάνω στη σκιά μου, ξεμάκρυνε.
και τότε κοίταξα τα πόδια μου
-που έτρεμαν-
κι' είδα πως το αίμα μου κυλούσε πάνω τους,
εκλιπαρώντας τη γή να το δεχτεί.
κι' είπα,
πως και τούτη η στιγμή Δική Μας είναι.
Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013
Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013
Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013
είναι,
...κείνες οι εικόνες σου
που ποτέ δεν κοίταξα
κείνες οι πίκρες που αγνόησα
κείνο σου το γέλιο που προσπέρασα.
είναι,
αυτά που δεν έγιναν κλωστή
στη σκοταδιά του λαβύρινθου
τις ζωές μας να φωτίσουν.
(κι' ήταν που κάτω από τη μάσκα τ' ανεξήγητου
θέριευε η σκουριά της ψυχής μου)
είναι,
τα λασπωμένα σου χέρια
ο ιδρώτας στο κορμί σου
ο στεναγμός της ανάσας σου
τ' ανασηκωμένα σου μαλιά
τ' αμίλητα μάτια
και τα σιωπηλά σου χείλη.
είναι η έγνοια η γλυκιά,
"τί έφαγες σήμερα
τί κοίταξαν τα μάτια σου
πως πέρασες στη δουλειά
τι όνειρο είδες ψές
ποιό φόρεμα φόρεσες"
είναι όλα αυτά
που για μια στιγμή έρχομαι και τ' αγγίζω
και νοιώθω το σώμα μου να αιμορραγεί
από νοσταλγία και πόθο μαζί
για κείνο τ' όνειρο
που λαχταρώ με πέτρες να χτίσουμε
γιοφύρι στο παντοτεινό
και σκαλωσιά στον ήλιο.
είναι,
που μετά αλαργεύω
στο αίμα μας πνιγμένος,
ηττημένος από την κάθε στιγμή
της στιγμιαίας συνύπαρξης.
είναι,
τα μικρά και το μεγάλα
που ζυμώνονται μέσα σου
και αναβλύζουν το φώς της ζωής.
μα,
όπου και αν χαθείς
καταφυγή μου ο κόσμος σου
Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013
Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013
το κλειδί
κατάλαβα πως...
έπρεπε να σιωπήσω
και σιώπησα
έπρεπε να κρυφτώ
και κρύφτηκα
έπρεπε να χαθώ
και χάθηκα.
Κρατάς εσύ το κλειδί
δεν θα ζητήσω αντίγραφο
απλά θα σε περιμένω.
Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)