ό,τι αγάπησα

μια στάλα ο κόσμος μου

πέλαγος η δύναμή σου

μα ό,τι αγάπησα

μ' έμαθε να σε περιμένω

στ' αλώνια

μη μου μιλάς για τ' αχρωμάτιστα

πεδία των ματιών μας

Πές μου μόνο για κείνες τις χαραυγές

που καρτερούν στο δρόμο μας

και κείνες τις φωτιές

στης ψυχής μας τα χρώματα

στ' αλώνια των χορών μας

έλα να πάρουμε μόνοι μας τη λευτεριά
με τραγούδια, όνειρα και σπαθιά.

το κλειδί

κατάλαβα πως...  

έπρεπε να σιωπήσω

           και σιώπησα

έπρεπε να κρυφτώ

           και κρύφτηκα

έπρεπε να χαθώ

           και χάθηκα.

Κρατάς εσύ το κλειδί

δεν θα ζητήσω αντίγραφο

απλά θα σε περιμένω.

ανάμεσα

...στων βράχων τ' αντιπάλεμα

φωτογραφία:Ικαρία, Νάς

ψάχν' η ματιά θωριά ν' αναπαυθεί.

Φράχτης

φωτογραφία: Ικαρία, Νας

τα κοντινά 

των μακρινών καθρέφτισμα 

κι' ευχή,

δροσάτ' ανάσα της ψυχής το πύρωμα των βράχων.

ταξίδι

Στις αποσκευές μου ένα δάκρυ.

τ' αλλαφροπερπατήματά Σου

-άγριας μέντας θύμιση- 

εκεί ας ανταμώσω.

υγ.φωτογραφία "δανεική" από το καλό μου μαμούφι. Ελπίζω να ανταποδώσω. 

αγάπη

ό,τι αγαπήσαμε αληθινά 

βιός και γή μας, 

όπου εξουσία δεν κατέχει 

ο φόβος της απώλειας. 

στης ακαλλιέργητης μνήμης το βασίλειο 

μεταξένιες ανάσες 

προσδοκούν στο τίποτα για να τάχουν όλα 

διασχίζοντας ανάλαφρα την απεραντοσύνη.

https://www.youtube.com/watch?v=_W-iHN0h3Xg

Νίκος Μαμαγκάκης - Σ' αγαπώ (Nikos Mamagakis)

μου φτάνει...

σε μι' άκρη της γής να ταξιδέψουμε 

κι' εκεί στην αγκάλη σου να χαθώ 

στο κάστρο της ψυχής σου τάμα. 

πλάση μου εσύ κορμί σου 'γώ 

ήλιος μου εσύ, ίσκιος σου 'γώ 

 χάδι απαλό και ξάστερο το κάθε μας ταξίδι,

και σαν το νερό της κρήνης

-τρέχοντας πριν απ' τη χαρά μας-

ας ανθίζει χωρίς τέλος η ζωή. 

πλάθοντας  τη σκόνη σύγνεφο

και σαν το πουλί -που μόλις λευτερώθηκε-

 ας πετάξουμε

ως εκεί που ούτε η ανάσα μας δεν μας χωρίζει.

της σιωπής Σου το Φώς,

...έσκυψε 

γλυκά για ν' απλωθεί

στ' απόμακρο της νύχτας μου μονοπάτι.

νάσαι 'κεί

και σαν πλησιάσει η ώρα 

που του γυρισμού τον δρόμο πάρω, 

νάσαι κεί καλή μου, 

κρατώντας ένα κερί. 

και μη φοβηθείς σαν ο καιρός περνά, 

θάναι οι σκιές πολλές που πρέπει να ξερριζωθούν 

για να βλαστήσει της πρώτης μας ματιάς η αθωότητα.

νάσαι κεί

γιατί πιο πολύ  κι' από τη ζωή

αγαπώ αυτά που δεν μου έδειξες ποτέ.

τ' όνειρο

μ' έφεραν εδώ 

η ανάσα των τραγουδιών σου 

και στων ματιών σου 

τ' αντικαθρέφτισμα της ψυχής Σου

-εδώ, στ' απόμακρο του χθές, γυμνός-

κι' ονειρεύθηκα 

πως εδώ είναι το σπίτι Μας 

κι' ήπια κρασί από το σώμα Σου 

γεύτηκα των χειλιών Σου της αθανασίας τη γύρη 

φτιάχνω τσιγάρο και Σου δίνω 

αδειάζω τη ρακή στο ποτήρι Μας 

ρουφάω τον καπνό Σου 

κι' είπα, τούτο μου φτάνει. 

κι' έδοσα ό,τι δικό μου στα χέρια Σου 

κι' ήταν λειψά τα δώρα μου 

χαμένα τα πολλά 

στην αβυθομέτρητη έρημο της ψυχής μου. 

όλα Σε θυμίζουν, 

όμως αυτά που μέχρι χθές με πλήγωναν 

τώρα μου χαρίζουν φώς. 

με τα δικά Σου χέρια, σφικτά στην αγκαλιά μου Σε κρατώ 

γράφω παντού τ' όνομά Σου "Σ' Αγαπώ". 

κάνε θέ μου, 

να μη γροικώ παρά την ανάσα Της μονάχα 

και του ποταμιού Της τη γαλήνη ν' αναπνέω. 

κάνε θέ μου, 

να μη χαθεί τούτο το όνειρο 

και σε τούτη την άκρη ν' αποκοιμηθώ.