2272012

Φυγή 

"διακοπές". γιατί έφυγα 

γιατί μ' άφησες να φύγω

Δείλιασμα 

Αποχωρισμός 

Μάτωμα 

για όσα δεν γίναν λέξεις 

για όσα δεν γίναν βλέμματα. 

και τούτη η μέρα χίλια κομμάτια γένηκε, 

σκορπίστηκε παντού 

μάτωσε την κάθε σπιθαμή του χρόνου

την κάθε στράτα μας.

χρόνος δίχως φως και τέλος 

Σιωπηλές μαχαιριές το στίγμα του. 

δεν πενθώ, κλαίω 

και στους λυγμούς που ποτίζουν τα δάκρυα 

το ράγισμα του σκοταδιού αποζητώ 

διαβάζοντας ξανά και ξανά 

κείνο το γράμμα.

ερημιά

γρίφος είν' τούτη η θάλασσα 

στο πλάγιασμα του ήλιου 

της ερημιάς το πάντρεμα 

με τ' αλατιού την κώχη.

http://www.youtube.com/watch?v=zZrw4phSKkQ

τριαντάφυλλό μου,

...ποτέ δεν θα μάθεις τι είσαι για μένα 

κι ας είσαι ένας ήλιος στο δρόμο μου. 

Ποτέ δεν θα μάθεις πως είσαι το τραγούδι μου 

κι ας βγαίνει η φωνή μου μόνο για Σένα. 

Ποτέ δεν θα μάθεις ότι πίσω από τα δάκρυα μου κρύβεται η ελπίδα 

κι' ας είσαι το δάκρυ μου που στολίζει ο ήλιος Σου.

Ποτέ δεν θα μάθεις το ακριβό της απουσίας Σου,

δεν θα το μάθεις μέχρι το σώμα μου να είσαι Εσύ

 και η σκιά Σου εγώ. 

διασκευή σ' ένα ποίημα του Τ.Λ. 

δεν φταίς εσύ

αχ και νάξερες 

πόσο η σιωπή πονάει

........................

πότ' άπλωσα το χέρι μου

μια πέτρα να σηκώσω ;

πες μου εσύ αχτίδα μου

κι' εγώ δεν θα ματώνω.

ξέρω, δεν φταίς εσύ
αν ονειρεύομαι
αν θυμάμαι
αν ελπίζω
αν παλεύω με το μαύρο
αν με νικά η κατάθλιψη
αν ψάχνω δρόμο και φώς
χέρι να κρατηθώ
αν μισώ το ακατανόητο
αν λαχταρώ μια καλημέρα

αν σ' αγαπάω

αν σε νοιάζομαι

μπορείς όμως

να σπάσεις τη σιωπή και να μου πείς φύγε

διέγραψέ με, ξέχνα με

σβήσε ότι με θυμίζουν.

τ' όνομά Σου

κι' αν τις λέξεις μου σπαταλήσω 

στη διαδρομή των χρόνων,

μια θα κρατήσω

-τ' ΟΝΟΜΑ Σου-

να δίνει στη σκιά της ύπαρξής μου χρώμα

και να θυμίζει το λόγο 

που κάποτε στη γή περπάτησα

http://www.youtube.com/watch?v=X094iczxK3w

η γιορτή

Εσύ κι' εγώ

Ξέρω πως κάποια μέρα

θάρθει η γιορτή μας

και θάναι αυτή η μέρα

μια αιωνιότητα.

Ξέρω πως κάποια μέρα

το πέρασμα του χρόνου,

το σήμερα

το αύριο

θα φορέσουν την καθαρή τους φορεσιά

-των ψυχών μας ομολογία και αποτύπωμα-

και θα τραγουδούν

στο θρόϊσμα της Νοσταλγίας μας.

υγ. Σ' Αγαπώ

το πόσο δεν θα στο μαρτυρήσω ποτέ

μόνο εσύ θα το βρείς.

Σαν σήμερα και για πάντα

Όταν ανοίγεις μια πόρτα μέσα απ' τα μάτια σου
για τον Παράδεισο
όταν ακούς το σούσουρο των αντιλάλων
να τρυπούν τον γαλήνιο ακουστικό οστό
ΜΗ φύγεις
Κάτσε εκεί στην είσοδο του εφιάλτη
κι απόλαυσε το Ταξίδι
Σήκωσε το αβάσταχτο φως απ' τα μάτια σου
και κλείσε το άνοιγμα του εαυτού σου.
Άπλωσε το χέρι και σφίξε μέσα του
την απέραντη αόρατη ουσία.
Μη φοβηθείς, προχώρα.
Βούτηξε στα πολύχρωμα ρέματα
κολύμπησε και φτάσε στις αλλοιωμένες μορφές
μέσα από τις αδιάφορες αντανακλάσεις.

Μη σκεφτείς το Τέλος
θα σταματήσεις το Ταξίδι
θα μισήσεις την Αρχή
Κι όμωςη Αρχή ήταν η αφορμή
η Πορεία το βυθισμένο βασίλειο της όποιας σοφίας
και το Τέλος η Αιτία.

Και στάθηκα πλάϊ σου τις Νύχτες

μετρώντας το χρόνο εικόνα-εικόνα

απ' αυτές που μου έχεις χαρίσει

Φωτογραφίες ευτυχίας 

στιγμές αιώνιες.

Και όταν οι νύχτες μεγάλωναν

πάλι, μετρώντας το χρόνο

αυτόν που θάρθει,

έβλεπα τις φωτογραφίες που τις ψυχές μας 

θα αυλάκωναν για το μέλλον.

Στέκομαι πλάϊ σου τις Νύχτες

και όταν και σύ ξαγρυπνάς,

σφίγγουμε τα χέρια

νάναι μεγάλο το ταξίδι μας.

Ως εκεί που κάποτε έσμιξε ο έρωτας με την Αγάπη

o Έρωτας, π' ένα λουλούδι ακήρατο 

απίθωσε στην αγκαλιά της.

Ἔρθης δὲν ἔρθης, ἐγὼ θὰ σύρω

τἀργὰ τὰ πόδια γοργὰ ὡς ἐκεῖ,

τὸ κουρασμένο κορμὶ νὰ γείρω

στὴν ἔρμη πέτρα τὴ μυστική.

Καὶ θὰ προσμένω καὶ θὰ πεθαίνω

καὶ θἀνασταίνομαι -μιλῶ, μένω-

μὲ τὴ μιλιά σου·

ἔρθης δὲν ἔρθης, θὰ σ᾿ ἀγκαλιάζω

καὶ μὲ τὴ σκέψη μου θὰ ταιριάζω

τὴ ζωγραφιά σου.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα,

γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.

Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη

μένα η ζωή πληρώθη.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.

Μ.Πολυδούρη

είμαι μαζί σου, 

το διαλαλεί

κάθε χτύπος της καρδιάς μου,
μα και όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια. 

σ' αγαπώ
από Πάντα
για Πάντα

είμαι μαζί σου, 

το διαλαλεί

κάθε χτύπος της καρδιάς μου,

μα και όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια. 

σ' αγαπώ

από Πάντα

για Πάντα

επέτειος

Κύλησεν ο καιρός σαν το νερό 

στο ίδιο το ποτάμι που ανταμώσαμε.

για πρώτη φορά το Σ' Αγαπώ 

πιο γνώριμο από ποτέ το άκουσμά του

κι' ας είχε χρόνια πίσω του.

Κύλισεν ο καιρός και δεν ειπώθηκε ξανά

μα δεν εσιώπησε η λαλιά μες στην ψυχή μας

κι' έγινε πόνος, δάκρυ, αναστεναγμός,

κι' έγιναν τούτα η μαγιά,

όρκος να γενούν παντοτεινός.

Κι' αύριο στου πρώτου τ' αγκαλιάσματος τη σκιά

στου πρώτου μας φιλιού τη μεταξένια αύρα

πούκανε ο χρόνος φυλακτό

-κι' απίθωσε  σε κείνο το παγκάκι-

αύριο πρωί θα Σε καρτερώ καρδιά μου.

Την ώρα τη γνωστή, στο χρόνο μας τον λίγο

-τον μεγάλο-

στα χνάρια  του πρώτου μας χαδιού θα καρτερώ.

Σ' Αγαπώ

ικεσία

παιδί εγώ, 

της συγχώρεσης ικέτης

μάνα εσύ, 

καταφυγή η αγκαλιά σου.

ένα σου βλέμμα

και μιας στιγμής χαμόγελο

-φύτρα ζωής-

ας μοιραστούν.

μα πιότερο 

τη συγχώρεση ποθώ!