ή ό,τι θάθελα μαζί σου να μοιράζομαι
την αφή της λάμψης των νοημάτων
την απεραντοσύνη του κόσμου σε μια σπιθαμή γής
την ταπεινότητα που ζητιανεύει την ομορφιά
την απανεμιά των άφθαρτων υποσχέσεων
τη λατρεία του κόσμου που μας γέννησε
γιατί ό,τι δεν μοιράζεται μαραζώνει.
(φωτο: αμμόλοφοι και θάλασσα στου Λίτζι, κοτσυφοφωλιά στο σπίτι, μη-με λησμόνει στον κήπο, χωράφι στην Κουλούμισα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.